Төлеген 17 жасқа толып, өзіне лайықты қыз іздей бастайды. Елдегі қыздарды ұнатпай, бір саудагерден 100 күндік жерде өте сұлу бір қыздың бар екенін естейді. Ол қыз да, салтанаты келіскен, көрікті, әрі жігіттерді жақтырмағандығын біліп, алыс жолға аттанғысы келеді. Шешесінің қарсы болғанына қарамастан, өзінің тік мінезімен, қызға деген қызығушылығымен, анасына түсіндіріп жолға шығады. Анасы оң батасын беріп шығарып салады. Төлеген жүздеген бас жылқыны айдап Жібектің еліне аттанады. Жолда тоқтаған жерден, лайық деген қыздарды жігітке ұсынып жатады, еш қызды ұнатпасада әр-қайсын құр жібермей бір бас мінгізіп отырады. Осылайша ел арасында атағы шығып, мұны Қаршыға да естейді. Қаршыға Жібектің ағасындай болған, ақылшысы еді. Қаршыға Жібекке айтпай, бірінші өзі жігітпен жолығып көргісі келеді. Төлеген де Қаршығаны сый-құрметке бөлейді. Қаршыға Төлегенді Жібекке ертіп апармақшы болады. Көш бойынан сан түрлі сұлу қыздарды көреді. Төлеген қыздарды Жібек деп ойлағанмен, олай емес болып шығады. Сөйтіп, көш басындағы ақ күймеге көзі түсіп, артынан қуып жетеді. Жүзін ешкімге көрсетпей, төмен қарап отырған Жібекке , жүзін көрсетуін бұйырады. Жібек бір-ақ қарағанда ақ, екеуі бірін-бірі ұнатып, әңгіме-дүкен құрып жарасып кетеді.
Табиғаттың әрбір маусымы ерекше болатыны сөзсіз. Әр маусымның өзіне тән қызығы мен сейіл-серуені бар. Соның ішінде қыс мезгілі де өзіндік кіршіксіз аппақ қарымен, қаһарлы мінезімен, сықырлаған аязымен ерекше. Бұл мезгілде адамдар табиғаттың құпиясын, ерекше бір ұмытылмас сәттерін тамашалайды.
Қара жердің бетін басқан аққұба ару сияқты үлпілдеген ақ ұлпа қар айналаға сән бергендей. Әркім бұл мезгілді асыға күтетіні рас. Бірі шаналарын арқалап, биік жоталарға, таулы қыраттарға бет түзейді. Дала төсінде қолдан сырғанақ жасайтын қызықты кездерде өз алдына бір бөлек әңгіме. Қолдарына шана сүйреген балалар, жүздері күлкіге толы адамдар барлығы бейне бір қыстың суығын емес, оның жылы нұрын, ыстық тартар сәулесін тауып алғандай қуанады.