1. Тапсырма Сауда етуге мал жоқ, барымтамен мал алсақ, бір күндері жау да бізден қуып алады, ақырында қаза боламыз. Соның үшін әуелі мекен еткендей бір орын іздейді. Көп жерлерді кезіп, ақырында, Торғай төріндегі Қабырға деген өзен судың бойына тоқтады. Қолына кетпен алып, егін салды. Егінді жиып, көшпелі елге сатып, мал етті. Бес, алты жылда елі төрт жүз елге таянды.
2. ә)
3.б)
2.Тапсырма
Сейітқұл атаға хат.
Сейітқұл ата,сіз отыз үйлі елді қайтсемде кедейліктен шығарып,байытып,ел қатарына қосамын деп біраз еңбектендіңіз.Өзіңіз қолыңызға кетпен алып,отыз үйлі кедеймен бірге егін салдыңыз.Егініңізді сатып,жартысын малға айырбастап,еліңізді байыттыңыз.Сіз өте еңбекқор,еліңіз үшін қамқоршы болдыңыз,ел ағасы деген абыройлы атқа ие болдыңыз.Еңбектің арқасында бәрінде жеңуге болатынын және де өз пайдаңды ойламау керек екенін түсіндім.Сейітқұл ата,сіз сияқты менде еңбек етіп,адамдарға жақсылық жасағым келеді.(ПЕРЕПИШИТЕ НА ТЕТРАДЬ ЭТО ВСЕ
Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан Томанышұлы деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді. Ол көп жүріп шыңдарын қар басқан асқар тауларды тауып алады, оған биік тоғайлы, құстары сайрап, төбесін бұлт жапқан бір ғана тау ұнайды. Ол осы тауды құшағына алып, қатты ырғайды да арқасына салып, кері еліне қарай қайтады. Ол шаршамай ұзақ жүреді. Халық жылжып келе жатқан үлкен тауды көреді. Оны көтеріп келе жатқан Толағай екенін біледі. Найзағай ойнап, күн күркіреп, жауын селде- теді. Халық "Толағай" деп ұрандап, қуанышпен қарсы алады. Қуарған шөп көтеріліп, жан-жануар мөңіреп- азынап шулайды. Шаршаған батыр тау астынан шыға алмай "Апа!" деген жалғыз ауыз сөзге ғана шамасы келеді де, мәңгіге тау астында қалады. Бақытты ана айғайлы жылауға басады, халық қайғы жамылып, тау да бұған шыдай алмай көзінен жас бұлақ болып ағады. Содан бері бұл тау "Толағай" деп аталады. Аңызды Шығыс Қазақстан мемлекеттік университеті қазақ әдебиеті кафедрасының фольклорлық экспедициясы Тарбағатай өңірінен жазып алған. Қолжазба нұсқасы осы кафедраның арнайы қоры мен Әдебиет және өнер институтының қолжазба және мәтінтану бөлімінде сақтаулы.