Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалт- қысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын ізгі қасиеті. Достық өзара жауап- кер шілік пен қамқорлықтың, рухани жақын- дықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Досы көпті дау алмайды» деген мақал-мәтелдер жиі айтылады. Бұл мақалдар достықтың адалдығын, тектілігін танытады. Достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. Мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. Дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі. Саясаттанудағы достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, экономикалық, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр. Қазір бізге достық бұрынғыдан бетер қажет. Достық – бұл өмірдегі ешнәрсемен бағаланбайтын құндылық. Дос табу қиын, ал оны сақтай білу одан да қиын. Достық қатынасқа нәзіктікпен қарап, берік сақтау керек. Өйткені ол да баптауды қажет ететін нәзік өсімдік сияқты. Біздер достықты сақтау үшін жан-тәнімізбен еңбектенуіміз керек. Қайтарымын қажет етпей, берудің жолдарын үйрену керек. Сенім мен жарқын көңіл – достықты берік ететін тірек саналады. Өзі шынайы дос бола білген адамның достары да көп болады. Осы орайда, достық төңірегінде мына бір тәмсіл ойға оралады. Бірде әкесі баласына қаратып:- Балам қанша досың бар деп сауал қойыпты. Сонда ештеңенің байыбына бара бермейтін бала көңілмен ұлы «Жолдас балаларымның барлығымен тату-тәтті доспын.
Жер күні – адамзаттың қыс құрсауынан шығып, жер бетінің гүлге оранып, керемет күйге бөленетін шағы – көктем мезгілінде аталып өтетін халықаралық атаулы дата. Бұл мейрам алғашында көктемгі күн мен түннің теңеліуінде аталып өткен. Солтүстік жер шары көктемде, ал оңтүстік – күз мезгілінде атап өткен. Кейін 22 сәуірге алмастырылған.
Алғаш рет 1970 жылы АҚШ-та бір реттік акция ретінде аталып өткен бұл шара ұйымдастырушыларға қанат бітіреді. Бастапқыда «тек бір-ақ рет өтеді» деген шара кейін жалғасын тапқан. Гарвард университетінің студенттері мен саясаткерлердің қолдауымен өткен шара көпшіліктің назарын аудартқан. 1971 жылы сәуір айының үшінші аптасы «Жер апталығы» деп аталатын болды. 2009 жылы Біріккен ұлттар ұйымының Бас Ассамблеясы 22 сәуірді Халықаралық Жер-Ана күні деп бекітті.Жер туы. Жер ғаламшарының ресми басшылығы болмаса да, тұтастықты білдіретін ту жасалған. Мұнда қара-көк түсті фонға ғарыштан түсірілген Жер суреті салынған. Туды жасаудағы басты мақсат – табиғатты қорғау, бейбіт келісімге келу, бір үндестікте болу.
Жер күнінде мемлекетте Әлем қоңырауы сылдыр қағады. Ортақ үйімізді қорғауға, әлемді қауіп-қатерден қорғауға үндейтін қоңырау үні – тыныштық пен достықтың символы. Халықаралық ынтымақ мейрамына деген дайындықты білдіреді. Әлем қоңырауы алғаш рет 1954 жылы Нью-Йоркте БҰҰ-ның штаб-пәтерінде орнатылған. Ол әлем балаларының жинағынан ескі тиындарынан, орден-медальдардан құйылған. Қоңырауда «Әлем бейбітшілігі жасасын» деген жазу бар. Дәл осындай қоңырау Венадағы БҰҰ-да орнатылған. Жапонияда, 1989 жылы Германияның үлкен қалаларында, Польша, Түркия, 1990 жылы Мексикада, 1992 жылы Аустралияда, 1993 жылы Моңғолияда, 1994 Филиппинде, 1996 жылы Канадада, 1997 жылы Бразилияда, 1998 жылы Аргентинада, 1999 жылы Эквадорда, 2003 жылы Өзбекстанда және өзге елдерде де орнатылған.
Объяснение:
қанша сөз екенін білмеймін кешіріңіз
ответь на картинке....