Мамам, мамам, ақ мамам
Мен өзіңдей ақ балаң,
Айтқан тілінді аламын
Жұмсағанда барамын.
Ребёнок постарше может выучить стихотворение Фаризы Онгарсыновой.
Ақ мамам
Еркелесем, күлімдейтін,
Ұрысқаны білінбейтін.
Маңдайымнан иіскеп менің,
«Құлыншағым, күнім! » - дейтін.
Әлемдегі ақылды адам,
Бәрінен сол жақын маған!
Ол жанымда жүрсе, мен де
Батырларша батылданам.
Жамандықтан сақтандырып,
Жақсы ісімді мақтан қылып.
Ақ мамамды мен әрқашан
Жүрсем деймін шаттандырып.
Ещё есть хорошее стихотворение Магжана Жумабаева "Моей Матери"
Анама
Өмірімнің қап-қараңғы түнінде,
Еш не білмес түсім бе я өңім бе
Оң менен сол, от пенен су айырмас,
Күшсіз, әлсіз, есім білмес күнімде, -
Құшағыңа алдың, сүйдің сен, анам,
Ренжу жоқ, барлық сөзің: «Жан балам! »
Ыстық-суық, желге-күнге тигізбей,
Асырап, сақтап, болдың, анам, баспанам.
Сарыбай мен Қарабай өз балаларын айттырмақ болды.Сарыбайды өлімінен кейін, Қарабай берген сертіне тұрмады.Оқиғаны білген Баян мен Қозы бір-біріне ғашық болады.Ер жеткен шағында Қозы Баянды тауып алады,бірақ Қарабай Баянды Қодарға үйлендірмек болды. Қозы мен Баянның махаббатын білген Қодар, Қозыны мерт қылады.Баян Қодардан кегін алады.Қодар Баянның бұрымымен құдыққа түскен кезде, Баян бұрымын кесіп жіберіп, Құдықты таспен толтырады.Ал өзі Қозының бейтінің жанында өз өзінеқанжар тығып, өмірімен қош айтысады.