Марат Қабанбай (1948 жылдың 22 наурызы, Зайсан ауданы, Шығыс Қазақстан облысы - 2000 жылдың 26 сәуірі, Алматы қаласы) - балалар жазушысы, публисцист.
ҚазМУ-дің журналистика факультетін бітірген (1975). 1966—1968 жылдары аудандық «Достық» газетінде корректор, әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1987—1994 жылдары шығармашылық жұмыста, 1995 — 1997 жылдары «Ана тілі» газеті редакторының орынбасары, 1999 жылдан өмірінің соңына дейін «Солдат» газетінің бас редакторы болды.
Шығармаларының дені балалар мен жасөспірімдерге арналған. Негізгі тақырыбы: заман келбеті, жастардың өмір-тіршілігі; идеясы: адамды сүю. «Бақбақ басы толған күн» (1975), «Арыстан, мен, виоленчель және қасапхана» (1977), «Жиһанкез Тити» (1982), «Пысық болдым, мінеки» (1983), «Қала мен қыз бала» (1984), «Қазақ, қайда барасың?» (1995), «Сурет салғым келмейді» (1995) аттыповес-тер мен әңгімелер топтамалары, «Көркем дәм» (1977), «Айшылық алыс жол» (1987) романдары жарық көрді. Шығармалары орыс тілінде «Арыстан, я, виоленчель» (1980, М., ), «Вот он я — бывалый» (1986, М.,), «Горький вкус» (1989), «Эхо» (1991) деген атпен басылып шықты. Жекелеген туындылары украин, молдован, латын, неміс тілдеріне аударылған.
Денсаулық - ең үлкен бәс, сияқты халықтың ақылмандығы гласит. сол сондықтан, не ғана қашан бас адамның барлық арада тәртіпте мен денсаулықпен, бас оның күш және серпіліс үшін қал-жағдай, жанасушылық, шығармашылық бол-. Қашан бойда бірнәрсе болит, оқуда немесе жұмыста алаңсыз ойлау қиын, енжарлан- тіпті думанда-. Ал қазіргі өмір бізден бол- белсенді сұрайды, сол себептен біз туралы өзінің денсаулығының күтуге керекпін.Күт- денсаулық керек жасынан, ал қыңқыл-сыңқылдар ескерту оңайырақ, ауруды қарату еш, дәрігерлер айтады. Біздің сыныбымызда уже жаман көру және қыңыр арқа оқушылар болатын. Жиі сол соң компьютермен ұзақ отыр- деген случается, оқылымдар надұрыс қалыпта при жаман жарық түсір-. Сол қиын бол-, кейін жөнде-, себебі ақпараттың біздің ғасырымызда адамға болды неғұрлым және неғұрлым алдым монитормен отыру приходится, қарамастан және көру және құла- құлау болады. Может, қазір біз осы үлкен мағынаны сомдамаймыз, себебі жайдан-жай ұсынбаймыз, не мынадай соқырлық.
Марат Қабанбай (1948 жылдың 22 наурызы, Зайсан ауданы, Шығыс Қазақстан облысы - 2000 жылдың 26 сәуірі, Алматы қаласы) - балалар жазушысы, публисцист.
ҚазМУ-дің журналистика факультетін бітірген (1975). 1966—1968 жылдары аудандық «Достық» газетінде корректор, әдеби қызметкер, бөлім меңгерушісі, 1987—1994 жылдары шығармашылық жұмыста, 1995 — 1997 жылдары «Ана тілі» газеті редакторының орынбасары, 1999 жылдан өмірінің соңына дейін «Солдат» газетінің бас редакторы болды.
Шығармаларының дені балалар мен жасөспірімдерге арналған. Негізгі тақырыбы: заман келбеті, жастардың өмір-тіршілігі; идеясы: адамды сүю. «Бақбақ басы толған күн» (1975), «Арыстан, мен, виоленчель және қасапхана» (1977), «Жиһанкез Тити» (1982), «Пысық болдым, мінеки» (1983), «Қала мен қыз бала» (1984), «Қазақ, қайда барасың?» (1995), «Сурет салғым келмейді» (1995) аттыповес-тер мен әңгімелер топтамалары, «Көркем дәм» (1977), «Айшылық алыс жол» (1987) романдары жарық көрді. Шығармалары орыс тілінде «Арыстан, я, виоленчель» (1980, М., ), «Вот он я — бывалый» (1986, М.,), «Горький вкус» (1989), «Эхо» (1991) деген атпен басылып шықты. Жекелеген туындылары украин, молдован, латын, неміс тілдеріне аударылған.