Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі.
Қазақ халқының ақындық өнерінің даму тарихында Жамбыл Жабаевтың орны ерекше. Ақын 1846 жылы ақпан айында Жамбыл тауының бөктерінде дүниеге келген. Әкесі Жапа кедей болсада, сөз қадірін білетін адам болған. Шешесі Ұлдан ақылды адам болған, өз жанынан өлең шығара алатын, дауысы әдемі әнші болған. Жамбылдың арғы аталары өнерпаз, сері, палуандар болғаны белгілі.Бала Жамбылдың өлеңге, ақындыққа қызығушылығы ерте оянға. Жамбылдың ақындық атын шығарған өлеңі «Шағым» аталады. Жамбыл Жабаев 1945 жылы 100-ге қараған шағында қайтыс болды.Вот на казахском, сейчас напишу перевод к немуПродолжение: Жамбыл Жабаев имеет особое место в литературе казахского народа. Акын (поэт) родился в феврале 1846 года у подножия горы Жамбыл. Отец Жапа хоть и был бедным, знал достоинство слова. Мать Ұлдан была очень умной, сама сочиняла песни и была певицей с красивым голосом. Дальние предки Жамбыла были умельцами (искусными), настоящими мужчинами (рыцарями) и борцами (сильными). У маленького Жамбыла интерес к песням, искусству появился (пробудились) очень рано. Песня которая «потвердила» его имя поэта называлась «Шағым». Жамбыл умер в 1945 году на пороге к 100 лет. Подробнее - на -
