Бір күні Қарт әжейдің қолында көп жүгі болып жолдан өте алмай тұрды.Асан сабақтан қайтып бара жатып әжейді көріп қалып,жүгіріп көмектесуге барды.
-Әже сөмкенізді берініз көтерейін,деді Асан.
Асан Әжейді жолдан өткізіп жіберді.Әжей Асанға бұрылып қарап,
-Таудай бол шырағым саған көп рахмет,Атын кім? деп сұрады.
-Әже менің атым Асан,деп жауап берді.
-Асан балам саған көп рахмет,деді қуанып.
-Рахмет деп айтпайақ қойыныз бұндай іс жасау бізге міндет деп ойлаймын,деді Асан.
Асан ойланып тұрып былай деді:
-Сөмкеніз ауыр екен бәлкім үйінізге дейін шығарып салармын.
-Жоға балам осы да жетеді әуре болмайақ қой,үйіне бара ғой,ата-анан күтіп қалған болар,деді Әжей.
Асан:
-Жарайды әже сауболыныз байқап жүрініз, деп қоштасып қалды.
Үлкендерге көмектесу біздің міндетіміз.Әрқашан үлкендерді сыйлап жүрейік.
В центре картины расположились мальчишки. Они примерно одного роста, ровесники. Могут быть одноклассниками, друзьями или соседями. Они внимательно смотрят в темное небо.
Один из мальчиков одет в белую рубашку и имеет темные волосы. Он указывает на небо и как будто рассказывает своим друзьям какую-то интересную историю. Он самый активный из всей компании и серьезный. Видно, что он много знает и готов делиться знаниями с друзьями.
На переднем плане стоит мальчик со светлыми волосами. Он одет в темную одежду, из-под нее выглядывает белая майка. Этот мальчик тоже смотрит в небо. От удивления он даже раскрыл рот. Наверное, ему страшно, потому что он крепко держится одной рукой за перила.
Объяснение:
2) Себебі олардың ұстазы Иманжанов қатты ауырып, төсек тартып қалады.
3) Себебі оны семіз бұзау мөңкіп-мөңкіп, жығып кетті.
5) Жүрекке салған жара бұл адамға ауыр тиген əсерлер, оқиғалар. Соның əсерінен адам мұңайады. Егер жара терең болса оны ұмыту қиынға соғады немесе ешқашан ұмытылмайды.