Робинзон Крузоның бір күні.
Белгілі жазушы Даниэль Дефоның "Робинзон Крузо" атты романын білмейтін адам жоқ шығар,сірә.Мектеп кезінде кітапта берілген үзіндісін оқыдық,фильмін де көрдік.Кейіпкердің иесіз аралда жалғыз өзі шамамен жиырма сегіз жыл бойы өмір сүріп,тірі қалуы барлығымызды да таңдандырады.Ал Робинзон Крузоның әр күні бір-біріне ұқсамайтын.Әр күнде жаңа жаңалықтар,қиындықтар болды.Енді Робинзон Крузоның өз күнделігіне жазғандай бір күні,яғни оның ішіне алғашқы күніне тоқталып өтейік.
Ол өз күнделігінде бұл күнді "1659 жылы,30 қыркүйек" деп көрсеткен еді.Бұл оның кемесінің апатқа ұшырып,тек өзіның аман қалып,ессіз аралға тап болған күні.Түн ортасына дейін оны неше түрлі ойлар мазалады.Әрине,ол ойлар:аштық,үйінің жоқтығы,киімі мен қаруының болмауы еді.Оның жаудан қорғанатын жері де болмады.Робинзон Крузо алда тек өлімді күтті.Оны не жыртқыш аңдар,не жабайы адамдар жейді,не болмаса ол өзі аштықтан өледі.Осындай ойлармен ол ағаш түбіне жатып,жаңбыр жауып тұрса да қатты ұйқыға кетеді.Ия,бұл – Робинзон Крузоның бір күні.Бұл туындыдағы бас кейіпкер өзінің қайсарлығы,батылдығы мен ептілігінің арқасында тірі қалған еді.
Ұстаз! Осынау ұлы сөзді естігенде елеңдемейтін жан, селт етпейтін адам жоқ шығар, сірә. Өйткені, бұл ұлы сөздің астарында мәңгілікке сарқылмайтын білім, өмір бойы таусылмайтын кен, болашаққа сілтейтін тәлім мен тәрбие жатқан жоқ па?
Бар өмірін балаға арнап, білімнің тереңінен инемен құдық қазған, сабырлы да салмақты мінезімен, биязы да әсем үнді сөздерімен жан жүрегіңді жаулап алатын, ешбір жанға ұқсамайтын ұстаз қасиеті – өз шәкіртін өзіне ғашық етпей қоймайды екен. Сол еліктеу, сол ғашықтық менің болашақ мамандығымның ұстаз болуыма үлкен ықпалын тигізді. Міне, осындай арманның жетегінде сезімнің ықпалымен №32 жалпы орта білім беретін мектебінде математика пәнінің мұғалімі болып еңбек жолымды бастадым.
Бауыржан Момышұлы (24 желтоқсан 1910 жыл - 10 маусым 1982 жыл) — Кеңес одағының батыры, жазушы, Екінші дүниежүзілік соғыстың даңқты жауынгері, әскери қолбасшы, стратег және тактик.[1]