- Привет Данияр! Как школа? Какие оценки получаешь?
-Вроде все хорошо, я получаю пятерки и четверки!
-Какой ты у меня молодец! Какие планы на сегодня?
-Мама попросила меня посадить новые кусты.
-Можно я тебе просто я очень люблю ухаживать за природой!
-Конечно, дядя Амир! Я буду только рад вашей
- Тогда давай поскорее начнем!
-Да, надо поторопиться.
-Ты будешь носить воду, а я буду копать ямы для кустов. А то это сложная работа.
-Хорошо вам!
-Не за что.
(через один час)
-Вух, это было сложно, согласен Данияр? Ты оказывается у нас очень трудолюбивый!
-Да вам большое, не предстваляю как бы я справился один! Вы очень добр и ответственен! И всегда готовы проявить свою дружелюбность и силу .
-Всегда рад и тебе кстати!
Вот на казахском:
- Сәлем Данияр! Мектеп қалай өтті? Сен қандай белгілер аласың?
- Бәрі жақсы, мен бесеу мен төртеу аламын!
- Сен қандай жақсы адамсың! Бүгінге қандай жоспарлар?
-Мама жаңа бұталар отырғызуымды өтінді.
-Мен саған көмектесе аламын ба, мен тек табиғатты аялағанды жақсы көремін!
-Әрине, Әмір ағай! Мен сіздің көмегіңізге қуаныштымын!
- Онда тез бастайық!
-Ия, біз асығуымыз керек.
-Сен су тасисың, мен бұталар үшін шұңқыр қазамын. Бұл қиын жұмыс.
-Жақсы рахмет!
-Оқасы жоқ.
(бір сағаттан кейін)
- Вуух, қиын болды, Данияр келіседі ме? Сен өте еңбекқорсың!
-Ия, көп рахмет, мен мұны жалғыз қалай жасар едім деп елестете алмаймын! Сіз өте мейірімді және жауаптысыз! Және сіз әрқашан достық пен күш көрсетуге дайынсыз.
-Мен әрқашан көмектескеніме қуаныштымын және сізге рахмет!
Там уже сразу идет с деректі и дерексіз зат есімдер, типо например деректі это слово ана, а дерексіз это слово қуаныш.
Өмірге келген әрбір жанның басына берілетін бақ пен Алланың әмірімен жазылған өмір жолы, тағдыры болады. Әр адам өз арман-мақсаттарымен, алған тәрбиесімен ерекшеленеді. Сол тәрбиені беруші – әлпештеп отырған ата-анамыз. Ең бақытты жандар – ата-ананың мейірімін, қамқорын көріп, қасында жанашыр анасы мен қамқор әкесі барын біліп, жан жылуын сезініп өскендер. Ал сол бақыттың қадірін ұғына алып жүрміз бе?! Ата-анамыз өзіне тиісті құрметті көріп жүр ме?
Бүгінгі ата-ананың рөлі, расымен-ақ тым төмен түсіп барады. Қолдағы алтынның қадірі жоқ деген. Ата-анасы балам қатарынан қалмасын, қиналмасын, еңсесі тік жүрсын, ауырмай-сырқамай аман жүрсін деп бала жағдайының барлығын жасауға тырысады. Ағаш секілді жемісін де, жапырағын да, бұтағын да, жанын да, тәнін де береді. «Түн ұйқысын төрт бөліп» деген даналық бар қазақта. Бар айтпақ ойымыз осы сөздердің астарында тұр.
Ал бұл жақсылықтары үшін әке-шеше баладан еш ақы сұрап жатқан жоқ. Ата-ана қадірін оның ең басты бір ғана әрекетінен-ақ түсініп, сыйлауға болады ғой. Олар саған басқа ешкім бере алмаған нәрсені берді. Саған өмір берді. Ол өмірді саған дос та, махаббат та, ұстаз да, ғұлама да бере алмас еді. Алғаш басқан қаз-қадамымыз, былдырлап шыққан алғашқы бала тіліміз, қолыңа шоқ гүл алып, мектепке барған сәтіміз, алтын ұядан түлеп ұшқан кезіміз, осы сияқты әр алуан өмір тынысында ата-анамыз қашанда жанымызда. Олардың орнын басар адам жоқ және болуы да мүмкін емес.
Өмір – сын. А болған соң қиындыққа тап болып, тығырыққа тірелер күндер болады. Осындайда жаныңнан ана мен әкеден басқа табылар жан кемде-кем.