Антоним (гр. antі — қарсы,onoma — ат, атау) — мән-мағынасы бір-біріне қарама-қарсы қолданылатын сөздер.Лексикологияда құбылыстың (күн — түн), ұғымның (бақ — сор, жақсылық — жамандық),[1] сапаның (жаңа — ескі), қимылдың (кіру — шығу), т. б. қарсы мәндегі сөздердің мағыналары антонимдік жұпқұрайды. Заттың атауын білдіретін сөздердің антоним дік жұбы болмайды. Сонымен қатар антоним қарама-қарсы мағына арқылы сөздердің мағыналық тұтастығы мен біртектілігін де білдіреді. Антоним сөздің дәл, нақты мағынасын салыстыру тәсілі арқылы айқындап,стилистикалық қызмет атқарады. Әсіресе, мақал-мәтелдерде жиі қолданылады. Мысалы, «Көз — қорқақ, қол — батыр», «Өтірік — қаңбақ, шын — салмақ». Қазақ тілінде фразеологиялық антонимдер көп кездеседі: аты шықты — аты өшті, жүрек жұтқан — су жүрек, соры қайнады — көзі ашылды.[2]
Жүргіншінің жөн-жосықтары.Адам жолды ша жүргіншіге оған на қарауға керекке сол ауысу қаласа және құқыққа.Машиналар вкоем уақиғада ауыс- жол болмайды барса.Қашан переходиш жолды ша бағдаршамға аударып әкетуге керекке және араластыр- сырттың адамдарының ауыс- жол.Сендер көр- егде адамды ауыс- жол, сендер оған керексің күште.Себебі ол жолда түзу жығылу біледі, выронить барлық мелоч, құлатып ал- көзәйнектер және т.д. Адам ша тратуару абыржымастан арала- біледі, анда машиналарға жүру тый-.Мен жүргіншінің жөн-жосықтарын ылғи сақтаймын.
Объяснение:
Құрмаш, Көксерек, Құрмаштың әжесі