Ауылдың ділмар,шешен ақсақал қарияларын шақыру - бүлдіршіннің тілі жеке –жеке сөздерді айтуға икемделе бастаған кеде тілі тез шығу үшін дәстүрлі «тілашар тойы»жасалады. Мал сойылып, ауылдың ділмар, қариялары арнайы шақырылады.
Балаға қойдың тілін жегізу - олар «Тілің тез шықсын!»деп, сәбиге қойдың тілін жегізеді, қой ішігемен буындырып тұрып, «Сөлейсің бе?» деп үш рет «сөйлеймін»деген уәде алады.
Ақсақалдардың ақ батасын алу - Осыдан соң ақсақалдар «Сандуғаштай сайрап кет!», «Жиреншедей көсем бол, Жәнібектей көсем бол!»деген секілді ақ баталарын беріп тарқасады.
Фольклор - бұл белгілі бір адамдар тобы бөлісетін мәдениеттің мәнерлі жиынтығы; ол сол мәдениетке, субмәдениетке немесе топқа ортақ дәстүрлерді қамтиды. Оларға ертегі, мақал-мәтел, әзіл-оспақ сияқты ауызша дәстүрлер жатады.
Түсіндіру:
Оларға дәстүрлі архитектуралық стильдерден бастап бүкіл топқа ортақ қолдан жасалған ойыншықтарға дейінгі материалдық мәдениет жатады. Сондай-ақ фольклорға дәстүрлі таным, Рождество мен үйлену тойлары, халықтық билер мен инициативалық рәсімдер сияқты формалар мен рәсімдер кіреді. Олардың әрқайсысы жеке немесе біріктірілген түрде фольклорлық артефакт болып саналады. Фольклор формасы сияқты маңызды және осы артефактілерді бір аймақтан екінші аймаққа немесе ұрпақтан ұрпаққа беруді көздейді.
Ауызша халық шығармашылығы ерекше мәртебеге ие және ерекше мәнге ие, өйткені ол ерекше түрде - ұрпақтан-ұрпаққа беріледі, ерекше сипат алады, өйткені ол кез-келген ұлт мәдениетінің маңызды бөлігі болып табылады, сонымен бірге қазіргі мәдениеттің қалыптасуы мен дамуы.
Ауызша халық шығармашылығы немесе фольклор - бұл әдет-ғұрып, ырым-жырлар, тұрмыстық ерекшеліктер. Сондықтан біз фольклоры жоқ адам өзінен көп емес, тарихы, мәдениеті, сондықтан идентификациясы жоқ деп сеніммен айта аламыз. Сондықтан фольклордың маңызы зор.