Біздің Қазақстан-қонақжай,байтақ ел .Біздің елде ынтымғы жарасқан 130 дан астам ел тұрады.Олар бідің елге түрлі себеппен қоныс аударған.Бірақ олар бізбен бірге елімізді көркейтуге ат салысуда .Олар бізбен бірге тату өмір сүруде. Қазірде Қазақстан Ассамблеясы бар .Ол 1995 жылы 1 наурызда құрылған .Онда түрлі мәселелерді шешеді,ақылдасады . Олар біздің ана тілімізді,салтымызды құрмет тұтады.Олар бізбен бәрін бөлісіп ,тату өмір сүріп келе жатыр
Йде. Жападан-жалғыз. Сырттан келген жаңбыр дауысына жан толқындарымды қабыстырып отырмын. Неге екенін қайдам тамшылар бақыт сыйлағандай. Ара-тұра шық тұрақтай қалып, сырғанап тұсып жатқан терезеден сыртқа қарап қоиямын. Дала когілжім тартып тұр. Қолымдағы әдемілеп өрнекке бергісіз етіп жазған « күнделік» атты белгісіз, танымас досыма үңілем. Құйын тұрар еді, аласұрып-аптығып ұрылмаған қарасы қалмай. Тыншыр еді, сап басылып жылы күн шуағын төге бастағанда. Менің әлемім де дауылданып кеп тынып тұрған сол сезім ауасының ағысы сыияқтанады. Жоғалып табылған өзімді ақтарыстырып отырғандай боламын да, өзім жоқ бір әлемге кетіп қаламын, арасынан тәні басқа өзімді кездестірем. «Сағыныш» бастатқан жан жайлауның тоғанақ-тоғанақ керундері сән-салтанатымен ұлы кеуденің төсін дүбірлетіп өтіп жатар еді. Жалт бұрылып қарағай үйды аспан тамшыларына қорғаныс еткен өз сағыншым жетелеп «перизат бейнемнің алдынан» табылып жатар едім. жайлау үстының әр тіршілікке өз қізіғімен думанды күндері осылайша аунап жатты.
Себебі,Көксерек бөлтіріктің аты. Ал бөлтірік осы әңгіменің басты кейіпкері.