«Құлагер» поэмасы – ақынның эпикалық жырларының ең соңғысы және поэзиясының ең биік шыңы. Поэмаға арқау болған оқиға – тараудың басындағы тұсында сері болсын, пері болсын, өмірімен ұнаған Ақан және тұлпар ат Құлагер. Поэма сюжетін құрайтын оқиғалар асты бейнелеген тарауларда ат жарысын, Құлагердің мерт болуын, сонымен байланыста Ақанның қайғы-шерге көмілуін суреттеген тарауларда баяндалған. Құлагердің өлімі асыл Ақан үшін өте ауыр болады. Ол айдалада Құлагердің басын құшақтап көзінен қанды жас ағады. Құлагер – Ақан серінің сұлулығы, идеалы. Менің ойымша, ақын мен тұлпар өмірі ажырамас тұтастық. Себебі, оның түсінігінде ондай тұлпар енді келмесі анық. Сол тұлпармен жүрек түкпіріне ұялаған әсемдік, көркемдік бәрі жоғалған. Оның бұрынғыдай ән айтуы да, ел арасында жайраңдап жүруі де екі талай. Құлагерге жұмсалған айбалта, Ақанның өзіне тиген, ол енді тірі өлік.
1) Су қанды жүргізеді;
2) Сусыз адамның жүрегі дұрыс соғылып турмайды;
3) Төбеде айтқандай, адамның денесі құп-құрғақ болады
4) Су көптеген ауруларға дұшпан болып келеді
5) Су ішпей жүрген адам, әрдайым шаршап тұрады
6)Су ішпей жүре берсен, баурларың істемей жаман микробтар денеңнен шықпай қалады, сондықтан адам аурып қалады
7) Енді негізгі судың пайдасы, ол миға қуат беріп, оны істетіп отырады.
Знаю не 60 предложений, но все же