Перевод.
Не смотря на то, что Атымтай жомарт был несметно богат, один раз в день он одевал лохмотья и работал, колол дрова и возил сено. Однажды его знакомые спросили: Вы невероятно богаты, вы даете еду голодным, одежду нуждающимся, жилье бездомным, в чем причина того, что вы колете дрова подобно бедняк и возите сено?
На что он ответил: Тому есть четыре причины. Первое: красивая лошадь, дорогая одежда и несметное богатство портят человека; и я боюсь, что я буду гнушаться бедняков и забуду нищим. Второе: Если я буду работать, имея все, это будет примером для других, а не недостатком. Третье: Хлеб, купленный на деньги заработанные честным трудом, кажется вкусным и сытным. Четвертое: Боюсь быть грешным перед хозяином скота, если буду позволять себе вольность по отношению к богатству, посланному всевышним и буду все сам есть и пить.
Әңгімеде Тортайдың бастан кешкендері, соғыстан кейінгі қайғы-қасіреттері баяндалған. Мысалы: Тортайдың әжесімен ауылға қоныс аударуы, балалардың Тортайға сіңісуі, әкесінің қаза табуы, өзінің балалық армандары кімнің де болмасын құлағының құрышын қандырары анық.
Объяснение:
Тортай – әке-шешеден тым ерте айырылып, алыстан қосылар аталастарының есегінде жүретін 14 жастағы бозбала. Қой аузынан шөп алмас жуас, құлағының сәл мүкісі бар болғанымен балалардың арасында білгіш, және басқалардан ерекшелігі, бас алмай кітап оқи беретін. Тортай ойынан ертегілер шығарып, балаларға айтып береді. Соны балалар ұмытпай кейін өз балаларына айтып береді