Кішкентай кезінен бастап адамдардың бір - бірімен соғысып жатқанын көріп, жүрегі оны өзіне жақын қабылдап, соны ойлаумен болады. Ол адамның ақыл ойына, санасына, дамуына үлкен қауіп келтіреді. Әрине бұның бәріне соғыс кінәлі. Бейшара, бейкүнә балалар талай нәрсені көріп жатыр. Сириядағы соғыстан кейін ешқандай адамның жағдайы болмай, қайыршы болып қалады. Ал олардың кішкентай сәбилері одан да үлкен қиыншылықтарды көреді. Ал біз болсақ кішкентай қиыншылықтарды көтере алмай анамызға жылап арыз айтамыз. Ал олар өздерінің іштеріне жасырып, ата - анасын алаңдатпауға тырысады.
Әле кайчан гына мин ашарга пешерергә бөтенләй дә яратмый идем, чынлап торып бәрәңге дә кыздырганым юк иде. Әмма, әни белән торт пешерергә уйлаган көннән соң, барысы да үзгәрде.
Беркөнне шулай әни белән торт пешерергә керештек. Ләкин әни үзе дә торт пешерә белми икән бит. Безнең камыр табага ябышып көйде. Крем артык сыек булып агып бетте. Никадәр ризыкны гына әрәм иттек. Ә әнинең бик тә өйдә пешергән торт ашыйсы килә иде. Щуннан соң мин әниемә сюрприз ясарга булдым.
Икенче көнне, мәктәптән кайткач, мин торт пешерергә керештем. Аш-су китабын алдым да андагы бер рецепт буенча торт ясый башладым. Килеп чыкты бит! Тәмле торт ясау алай ук авыр түгел икән.
Әни эштән кайтуга, крем белән матур итеп бизәлгән яңа пешкән хуш исле торт өстәлдә тора иде инде. Мин дә үз-үземнән канәгать булып, шатланып, әниемне каршы алдым. И, әнинең мине мактаганын күрсәгез!
Мин, берникадәр вакыттан соң гына әниемнең тортлар пешерә белүен аңладым. Ә теге көнне ул торт пешерә белмәгән булып юри генә кыланган икән. Шулай итеп ул минем пешерергә өйрәнүемне теләгән. Әнинең хәйләсе үзен тулысыңча аклады. Хәзер тортлар һәм бәлешләр пешерү − минем иң яраткан шөгылем.