АҚ РАУШАН ГҮЛІ-АРМАНЫМ! Кезім жоқ менің сезімім үшін ақталған, Жырларымменен сезімді саған ақтарғам. Арманым болған ақ раушан гүлі даламның, Іздедім сені,іздедім сені бақтардан.
Жетелеп мені биікке қарай тәтті арман, Қоңыр да дауысың жадымда менің жатталған. Арманым болған ақ раушан гүлі даламның, Іздедім сені ататын әрбір ақ таңнан.
Таусылмайды екен арманы сірә,пенденің, Арманды қуып адасып жүрген пендемін. Сен сенер болсаң өзіңнен басқа жандарға, Сырымды ашып сырласуға еш сенбедім.
Қол бұлғап маған бір биік шыңнан,алыстан, Сен бе едің сонда арман боп маған жабысқан. Сен бе едің сонда бір тылсым күш боп кеудемнен, Жыр болып сыртқа шығам деп сірә алысқан.
Жыр болып шықтың кеудемнен, нәзік жүректен, Сен біле білсең,жүрекке нәзік гүл еккем. Мәпелеп келем сол гүлді,нәзік сезімді. Әр көктем сайын бір нәзік сезім үмітпен.
Білмеймін сені, қай жерде жүрсің,кімдермен? Білмеймін неге, қызғанам сені кімдерден? Үмітті үзбей келетін әрбір күндерден, Мен жасап алғам сені ақ раушан гүлдерден.
Соғыс қаншама адамның өмірін қиды. Бәлкім, әрбір отбасына жоғалтты сүйікті адамдар, олардың көбісінің тіпті жоқ көр... жігіттер өмірден кетіп жатты да, қорқынышты шайқаста, басшылығымен керек. Балалар соғыс жылдарындағы алмады, мен туралы ойлауға, әдемі ойыншықтарға. Олар тіпті қалыпты мектепке баруға. Олардың көпшілігі жетім қалды. Ал соғыстан қайтып калеки емес, жаралардың денеде емес, қиналған жаны.
Бірақ соғыс ашқан адамдар көп жақсы. Барлық барынша көмектесуге тырысты бір-біріне қиын мән-жайлар. Үшін сонымен қатар, босату үшін туған жерін етеді, адамдар жасаған ерліктері көлеміндегі өз өмірін. Ал әжем оқысаңыз, бұл оккупированном қаласында неміс солдаттары подкармливали. Әжесі айтатын: "бұл соғыс өте нашар шықты дәл, өйткені оған және өледі адамдар сезініп отырған өшпенділік бір-біріне.
Сондықтан, 9 мамыр – Жеңіс Күні – мереке жарқын да, мұңды бір мезгілде.
Жырларымменен сезімді саған ақтарғам.
Арманым болған ақ раушан гүлі даламның,
Іздедім сені,іздедім сені бақтардан.
Жетелеп мені биікке қарай тәтті арман,
Қоңыр да дауысың жадымда менің жатталған.
Арманым болған ақ раушан гүлі даламның,
Іздедім сені ататын әрбір ақ таңнан.
Таусылмайды екен арманы сірә,пенденің,
Арманды қуып адасып жүрген пендемін.
Сен сенер болсаң өзіңнен басқа жандарға,
Сырымды ашып сырласуға еш сенбедім.
Қол бұлғап маған бір биік шыңнан,алыстан,
Сен бе едің сонда арман боп маған жабысқан.
Сен бе едің сонда бір тылсым күш боп кеудемнен,
Жыр болып сыртқа шығам деп сірә алысқан.
Жыр болып шықтың кеудемнен, нәзік жүректен,
Сен біле білсең,жүрекке нәзік гүл еккем.
Мәпелеп келем сол гүлді,нәзік сезімді.
Әр көктем сайын бір нәзік сезім үмітпен.
Білмеймін сені,
қай жерде жүрсің,кімдермен?
Білмеймін неге,
қызғанам сені кімдерден?
Үмітті үзбей келетін әрбір күндерден,
Мен жасап алғам сені ақ раушан гүлдерден.