1998 жылы 6 мамырда - еліміз президенті Н.Ә. Назарбаев Ақмола қаласын Астана деп атауға жарлық шығарды. 1998 жылғы 10 маусымнан- жаңа астананың ресми тұсаукесері болып өтті. Содан бері осы күн Астана қаласының туған күні ретінде мерекеленеді.
«Астана-бас қала» - деп айтылуында үлкен сыр жатқан секілді. Ата-анаммен Астана қаласына Қала күнін атап өтуге барғанымда оған мен көз жеткіздім. Жаңа астанада бой көтеріп жатқан көп қабатты үйлер жаңаша сәнмен, ерекше көрікпен салынып жатыр екен. Қаланың әсемдігіне қарап көзің тоймайды. Шет елдердегі қалалар секілді. Жаңа қаланың ортасынан бой көтерген Бәйтеректің, Ақ орданың, Үкімет үйібәрі-бәрі де ерекше сәнмен орын тепкен. Әсіресе алаңқайларға егілген,қазақша өрнекпен бейнеленген қызыл- жасылды гүлдер, жан-жағына салқын леп таратып тұрған түрлі-түсті фонтандар, халқымыздың ертегі-дастандарынан алынған ертегі кейіпкерлерінің мүсіндері менің көз алдымнан ешқашанда кетпейтін шығар. Сонда жүріп жанымда сыныптас достарым болмағанына өкіндім. Мүмкін биылғы оқу жылында сыныпымызбен ұйымдасқан түрде Астана қаласына барармыз деп ойлаймын. Бұл менің ғана емес, көптеген достарымның арманы. Ал жақсы нәрсені армандау, жақсы ниет жасау кез-келегн қазақ баласына тән қасиет.
Мен өзіме көп дәрумен жеп ақылды болуды. Аз ұялы телефон көп қарамай таза ауада көп жүруіміз керек.Сіңілім інім мен далаға шығып сабақ түсіндіріп ақыл үйретуіміз керек. Күн тәртібін жасап сол күн тәртібіне қарап жүру керек.Анама әкеме көмек беріп жүру керек. Қаолдан келгенше әжелерге,аталарға көмек беру керек.Сабаққа белсене қатысып ата-анамңың үмітін ақтау. Тәрбиелі азамат болу. Абай атамыз дай, Әл-Фараби атамыз дай ақылды сауатты адам болу. Армандаған мақсатыма жету. Ата-анам ды мынау. менің балам деп мақтанатын дай халге жеткізу. Тағыда менің алға қойған талаптарым көп. Оның арасында сабақты беске бітіру себебі мен ата-анамды бақытты қылу.