Әдеби тіл — жалпы халықтық тілдің белгілі жүйеге түскен, жазу дәстүрі мен әр түрлі жазба және ауызша әдебиеттің негізінде қалыптасқан тұрақты, орныққан қалыптары, стильдік-жанрлық тармақтары бар, сол тілде сөйлейтін адамдардың бәріне ортақ, түсінікті.
Әдеби тілдің жүйелік сипат алып, тұрақты нормаланып қалыптасуында, сұрыпталып, икемделіп, жетіле түсуінде, жанрлық-стильдік тармақтарының қалыптасып, дамуында жазба әдебиеттің алатын орны ерекше. Бірақ Әдеби тіл деген ұғымды, бір жағынан, тек жазба әдебиетпен байланыстырып, жазба тілмен балама деп тану, екінші жағынан, Әдеби тіл тарихын сол халықтың қоғамдық, әлеум., экон., мәдени тарихынан бөліп алып, соның нәтижесінде жазуы болмаған я кеш дамыған халықтың, бай ауыз әдебиеті, ауызша тарап келген әр жанрдағы
Осень самая яркая пора о которой воспевали поэты, писали прозаики, осеннюю природу которой отображали в живописи художники. Красота осенней природы это романтика настроения и с легкой грустинкой размышления в сочинении на тему осень.
Особенным контрастом для ярких эмоциональных переживаний в сочинении про осень наступает в природе период золотой осени, когда особенно хочется подчеркнуть утонченность пейзажа осени в сочинении или в кратком рассказе. Шум осеннего леса, листопад, прогулки в последних теплых днях бабьего лета, грустное настроение и ожидание первого снега и холодов, все это неисчерпаемый материал для сочинения на тему осень.
Тук тусинбедим в чём смысл!