"Әуежайдағы танысу" диалог.
– Сәлеметсіз бе?Мына орын бос па екен?
– Сәлеметсіз.Әрине,бос.Отыра беріңіз.
– Жарайды.Рахмет.
– Қай жаққа жол тарттыңыз?
– Бұйырса Нұр-Сұлтанға.Сіз ше?
– Мен де.Атыңыз кім болады.
– Әмина.Сіздікі ше?
– Сәуле боламын.Танысқаныма қуаныштымын.
– Мен де.Жайша бара жатырсыз ба?
– Қызым оқиды Нұр-Сұлтанда.Бітіру кешіне барып келейін дегем.Өзіңіз?
– Жұмыс бабымен.Конференцияға қатынасу керек еді.
– Солай деңіз.Әуежай,вокзал дегенге 1-2 сағат бұрын ерте келіп отырмаса болмайды.
– Дұрыс айтасыз.Кешігесіз де қаласыз.Жолды жауып тастауы мүмкін мысалы.
– Мен солай кешігіп қалғам.Содан кейін ерте келіп отыратын болдым.
– Түсінікті... Біздің ұшақты хабарлап жатыр.Тұрайық.
– Жарайды, жүріңіз.
Аяз би
Ертеде Мадан деген хан болыпты. Ханның қырық уәзірі бар екен. Бір күні хан уәзірлеріне:
- Уәзірлерім! Сендердің барлығың ақылдысыңдар. Мен сендерді бір жұмысқа жұмсаймын, сендер маған дүниедегі адамның, шөптің және құстың жаманын тауып келіңдер. Он бір ай уақыт беремін. Сол он бір айдың ішінде тауып келмесеңдер, жазалаймын! - деді. Хан бұйырған соң, амал жоқ! Уәзірлері өзара ақылдасып, іздеуге кіріседі.
Көп уақыт іздеп, шеңгел деген шөпті тауып: «Өзі - тікен, арасынан жүрсе, киім жыртады, мал жемейді екен, шөптің жаманы осы ғой», - деп, шеңгелді алады. Қырғауыл деген құсты тауып: «Үстінде жүні жоқ, түрі жаман, құстың жаманы осы екен», - деп, қырғауылды атып алады.