1941 жылы 15 қарашада Германия әскерлері 51 дивизиямен Мәскеуге екінші “негізгі шешуші шабуылды” бастады. Батыс майдан жауынгерлері ауыр ұрыстар жүргізді. Осы майданға кіретін 16-армияның құрамында Алматыда жасақталған генерал-майор И.В. Панфилов басқарған 316-атқыштар дивизиясы (кейіннен 8-гвардиялық-панфиловшылар дивизиясы) Мәскеу түбіндегі Волоколам тас жолын қорғады. 16-қарашада жау Волоколам бағытында ұрысқа шығып, Дубосеково разъезіндегі 1075-атқыштар полкі 4-ротасының 2-взводы тұрған бекініс шебіне шабуыл жасады. Ротаның саяси жетекшісі В. Г. Клочков басқарған взвод жауынгерлері — барлығы 28 адам мылтықпен, жанармай құйылған шөлмектермен, гранаталармен қаруланып, жаудың 20 танкісімен 4 сағатқа созылған ұрыс жүргізді. Жаудың 14 танкісі қиратылып, панфиловшылар арасынан да бірнеше адам қаза тапты. Жау ұрысқа тағы 30 танк шығарды. Қазақстандық жауынгерлер соғыс тарихында сирек кездесетін ерлік жасап, жаудың болат құрсанған машиналарына төтеп берді. 28 панфиловшылардың 23-і қазаға ұшырады, бірақ жау танкілері олардың шебінен өте алмады.
Марапаттаулар
Объяснение:
Ол ерекше сұлу еді. Оның сұлулығына бүкіл патшалықтардағы ханзадалар тамсанып, менің жарым болса,- деп армандайтын. Бір күні ханшайым өз нөкерлерімен серуендеп жүргенде сол жердегі елге зұлымдықпен атағы шыққан, сұм адам ханшайымды алып, қашады. Сол уақытта алдарынан ақ боз атпен бозбала шығып қалады да, ерекше бір шапшаңдықпен зұлымды аттан аударып, қол-аяғын матап, сол жерде қалдырып, сұлу бойжеткенді атының алдына отырғызып еліне әкеледі. Жас жігіт пен сұлу қыз бір көргеннен бірін-бірі қатты ұнатады. Сондықтан жігіт қыздың әкесінен үйленуге рұқсат сұрайды, қыздың әкесіде қарсы болмайды. Сонымен зұлымдықты мөлдір, шынайы махаббат жеңіп шығады. Олар бақытты да ұзақ ғұмыр кешеді.
Объяснение: