Менин атым Мен Сымбат пен Кымбат ертегиисин жаксы коремин. Себеби бул ертегиде зулымдык ешкашан жаксы апармайтыны бейнеленген. Сымбат оте адеми,мейырымды,тарбиели кыз болып оседи. Ол уйынде бар шаруаны тындырады. Ал Кымбат оте кызганшак тал туске дейын уйктап еш пайдасы тимиди. Бир куни Сымбатты зулым огей анасы кудыкка тастап жибереди. Ол кудыкта бир кемпир омир сурипти. Ол Сымбатты уйне алып кетип тамак ишесинбе дпсе жок аш емеспин деп жауап бериди. Ол кунде ерте турып уй шаруашылыгына комектеседи. Сымбатка ажей мейрымдылыгы ушын бир сандык сый-сыйапат береди де уйне кайтарад. Ол уйне куана кайтады. Оны кызганган Кымбат анасына дереу мени кудыкка тастаныз дейди. Оны тастаган сон оган да кемпир келеди. Ол Кымбатты да уйне апарады Кымбат дастархан басына отырып алып тез тамак акел карным ашты дейди. Ол оз жалкаулыгын корсетеди. Оган да ажей бир калташа берип жибереди уйне. Уйне барып ашып караса калта тола балшык болады. Сондыктанда жалкау болмай енбеккор болыумыз керек. Ардайым енбеккор,мейырымды тартипти болсак биз коптеген максаттарымызга жетип каламыз.
Қазақтардың ет даярлаудағы ең әйгілі ұлттық ерекшелікке ие тәсілдерінің бірі — қазы аудару. Жылқының ішегін жуып-тазартып, оған бір-бірлеп тілінген, әрі тұздалып, бұрыш сияқты дәмдендіргіштер қосылған жылқы қабырғасын майымен тығып, содан соң ішектің екі ұшын мықтап байлап арысқа асып кептіреді. Шамамен бір айда қазы мейіздей болып кебеді. Басқа іріқараның етінен жасалғаны шұжық деп аталады.Қазы майдың қалыңдығы 5 сантиметрге дейiн шөгiнделуi нәтижесiнде пайда болады. Бұл бөлiк пiсiрiлген түрiнде де, сүрленген түрiнде де өте құнды боп саналады. Қазыны әзiрлеу үшiн көкiрек қуысының әрбiр жартысынан (бұлшық еттерi бойынша) сүйектiң, қабырғаның тұтастығын бұзбай 6-дан бастап, 17-мен аяқтай отырып кеседi. Қабырғаны омыртқадан ажыратады, жұбымен: алтыншыны жетiншiмен, сегiзiншiнi тоғызыншымен және т.б. кеседi. Әрбiр жұптан iшкi жағынан шемiршектерiн алады, қабырғалар арасындағы талшықтарды қабырғалардың омыртқамен қосылған жерiнен бастап олардың шемiршекпен қосылған жерiне дейiн кеседi.Қазының әрбiр қабатына тұздау қо не тұз себедi, 24 сағат сақтайды, тұзсу құяды және 2-3 тәулiк сақтайды. Одан соң қабырғаларды суық суға шылап қояды да, 1-2 сағат жылы сумен шаяды. дайын қабырғаларды жылқы не сиыр iшегiне салып, жiппен байлайды. Iшек қабатындағы қазыны 50-60 С-та қою түтiнге 12-18 қақтайды және 12 С-тық температурада 2-3 сағат салқындатады.[1]Кере қазы, сере қазы — семіздің бармақ пен шынашақ арасына тең қазы.Табалдырық қазы — аса қалың, айналдыруға келмеген өте семіз қазы; кей жерлерде табан қазы деп атайды.Би қазы — бүйен ішекке тыққан, шұжық тәрізді жуан қазы.Дөңбек қазы (бұжбан қазы) — ішекке сыймағандықтан тілкем күйінде сақталған қазы.Қазы малдың жасына қарай да жіктеледі. Сүт емген құлын-тайдың еті мен қазы-қартасы жылқы етінің дәмдісі. Ал құнажын, дөнежін, қүнан-дөнен, бес-алты жасар мал етінің дом татымы, хош иісі, нәрі, маңызы, құнары, кенеуі, күш-қуаты, жұғымы, жұмсақтығы, өң-түсі жағынан жылқы еті дейтін табиғи атына сай келеді. Жасы алты-жеті ден асқаннан кейінгі жылқы етінің де, қазысының да табиғи сапасы төмендей береді. Шау тартқан сайын еті қатайып, майы сарғайып, жылы-жұмсағының жылтырағы сорпа бетіне шыққыш болады. Қазы майсөк. Кеңдеу ыдысқа сөк салынып, үстіне пісіп жатқан қазының бетінен қалқып алынған майлы сорпа құйылады. Жақсылап араластырылады да, ыдыстың қақпағы 20—25 минуттай жабылып қойылады. Содан соң тостағанға немесе кесеге салынып, дастарқанға әкелінеді. 1 кесе сөкке 1 кесе майлы сорпа.Қазы жент. Сөкке жылқы қазысының ұсақтап туралған майы, қант және ірімшік ұнтағы қосылып араластырылады да, біраз жаншылады. 2—3 кесе сөкке — 1,5 кесе ірімшік ұнтағы, 2 кеседей ұсақтап туралған қазы майы.
проткни шарик с той стороны где ты его надуваешь