Әжемнің аты Қызтумас еді. Қартайғанда сары немпір атанған. Жарықтық аса ажарлы, ақ кісі екен. Ондай кезде ол арасында сана, "Ул бері қазанның туп тартып аккубаша ажарлы шықты деп отыратын еді, жарықтық. Әжем ұлдарына арупарды ынтық болған. Сонын менің Момыш отыз үш жасына дейін салт басты, собау қамшылы 2. Әкемнің інісі мені оң алақанына тік тұрпызып алып, алты қанат үйдің ортасында әрпі-бөрл
келе жатса, абайсызда бір терең
апанға түсіп кеткен екен
Шыға алмай тұрса, бір қой су іздеп жүрген екен,
әлгі апанға кез болған,аюны көрген ол
- Ей, аю
батыр, не қылып тұрсың? -
депті.
- Ой, не қыласың, жаным жай тауып тұр. Қырда әрі сусап, әрі
ыстықтап өліп едім. Апанның іші әрі салқын, әрі түбінде тұп тұнық суы бар екен,
- депті аю.
Мұны естіп қой:
«Мен де салқындайын, әрі су ішейін», - деп ойлапты, секіріп апанға түскен екен. Сонда аю секіріп қойдың үстіне мініп, онан мүйізіне табан тірепкен де, ырғып далаға шығып, жөніне кеткен екен.
«Өтірікке алдансаң, басың бәлеге душар болар екен» деген сөз
осыдан қалыпқан.