Тарихшы Хангелді Әбжанов мырза мақаласында «Елбасымыз ұсынған «Мәңгілік Ел» ұлттық идеясы – «Мәңгі ел» тұжырымдамалық идеологемасының жаңа әлемдегі, жаңа тарихи дәуірдегі заңды жалғасы» деп есептейді
Мәңгілік ұғым-түсінігі – барша адамзатқа ортақ қазына. Оның негізінде саналы-санасыз тіршілік иесінің өмірге, қоршаған ортаны игеруге құштарлығы жатыр. Мәңгілікке ұмтылған арман-мақсаттың нышанына, ескерткішіне Египет пирамидаларын, мәңгі қала Рим тәмсілін, суға батпайтын, отқа жанбайтын батырлар жайлы тарихқа дейінгі аңыз-ертегілерді жатқызуға болады. Біздің пайымдауымызша, әлемдік және дәстүрлі діндердің бастау-бұлағында да мәңгілікті бейнелейтін т тұр. Оның есімі – Тәңірі, Құдай, Алла, Бог, т.б.
Демек, байырғы түркі қоғамында дүниеге келген қысқа да нұсқа «Мәңгі Ел» ұстанымы, біріншіден, арғы бабаларымыздың адамзат өркениетіне, оның ақыл-ой қазынасына қосқан айрықша интеллектуалдық үлесін айшықтаса, екіншіден, адамдардың әрқайсының һәм баршасының мүддесін, әрекетін, ұрпағының сабақтастығы мен жалғастығын жарасымды үйлестіруге септесетін әмбебап формуласы. Үшіншіден, осынау кемел пайым-тұжырым қазақ жерінен, Ұлы Дала елінен ешқашан табан аударған емес. Ол Қорқыттың ажалдан қашқанынан тартып ақын Ж. Молдағалиевтің: «Мен қазақпын мың өліп, мың тірілген» деген өлең жолдарымен санамызға шегеленген. XVIII ғасырда Әбілқайыр ханның: «Жайық өзені кеуіп қалғанша, тіпті ақыр заман келгенше қазақ халқы бұл жерден ешқашан айырылмайды», ХХ ғасырда Ә. Бөкейханның: «Қияметке шейін қазақ қазақ болып жасамақ» дегенінен де мәңгілікке нық сенім еседі.
2014 жылдың басында Елбасымыз Н.Ә. Назарбаев ХХІ ғасырдағы Қазақстанның ұлттық идеясы – «Мәңгілік Ел» деп жариялады. Осылайша кемел келешекке байсалды қадамдар жасау үстіндегі тәуелсіз Қазақстанның көздеген заманауи мақсат-мұраты артта қалған ғасырлар құндылығымен сабақтасып, жалғасып жатқаны, біз Еуразия түркілерінің қара шаңырағын ұстап қалған мұрагері болып табылатынымыз ресми дәйектелді.
Байырғы түркілерден жеткен «Мәңгі Ел» ұғым-түсінігінің мәні мен мазмұнын анықтап алу бүгінгі және болашақтағы ғылыми танымның нәтижесін дәйектеу бағытындағы бірінші қадам болып табылады. Біздің ойымызша, Күлтегін, Тоныкөк, олардың үлкен-кіші замандастары «Мәңгі Елді» идея ретінде де, манифест ретінде де тасқа басқан жоқ. Бұл ұғым-түсінікке халық пен тұлғаның, билік пен мемлекеттің пайда болғаннан соңғы демі таусылғанға дейінгі тағдыр-тәлейін сиғызды. Жарық дүниені қамтуы жағынан идеядан да, манифестен де әлдеқайда ауқымды. Өйткені идея дүниетанымның, ғылыми, көркем, т.б.с.с. ақыл-ойдың сүйенетін іргетасы, тірегі болса, манифистің мәнін жоғары билік немесе танымал күш тарапынан жарияланған бағдарламалық мәлімдеме құрайды. Орхон мұраларынан бұл екеуінің де белгілерін көруге болады. Дегенмен «Мәңгі Ел» сөзтіркесін бірінші кезекте тұжырымдама (концепция) мәртебесімен қабылдағанымыз жөн деп білемін. VIII ғасыр тұрғысынан келгенде, концепция дегеніміз - уақыт пен кеңістікке, үдеріс пен құбылысқа, бар мен жоққа, көк аспанның астындағы, қара жердің үстіндегі тыныс-тіршілікке тұтас көзқарас жүйесі.
Осы тұтас көзқарас жүйесі, құрамдас бөліктерінің бәрінің мәні бір ауыз «Мәңгі Ел» сөзіне сыйғызылған. «Мәңгі ел» тұжырымдамасы дүниеге келген VІІІ ғасырда байырғы түркілер саяси, экономикалық, әлеуметтік, өркениеттік дамудың биік шыңына көтерілген еді. Бұған Күлтегін тасындағы: «Тәңірі жарылқап, құтым бар үшін, нәсібім бар үшін өлімші халықты тірілттім. Жалаңаш халықты тонды, кедей халықты бай қылдым. Аз халықты көп қылдым. Ығыр (болған) елдікті, ығыр (болған) қағандықты игі қылдым. Төрт тараптағы халықты бағындырып, бейбіт қылдым. Жаусыз қылдым. Бағынып менің қоластыма кірді. Ісін-күшін берді. Осындай төрді басқарып інім Күлтегін өзі бұл дүниеден өтті» деген жолдар айғақ-дәлел бола алады. Империялық шалқыған көңіл 753 жылы орнатылған Тариат (Теркін) мәтінінде де тұр. Онда: «Алдыңғы күн шығыстың [елі], одан соң ай туар жақтың халқы, [дүниенің] төрт бұрышының халқы күш-қуатын берер, [ойы] бөлек жауым болмады. Жайлар жайлауым, егін алқабым сегіз Селеңгі, Орхон, Тоғла суы (дария бойы), Телдү, Қарға, Борғу ол жерлермен, сулармен көшіп-қонып жүрдім» делінген екен. Осындай пайым-тұжырымды Тоныкөк тасындағы жазудан да оқуға болады: «Бұл түрік халқына жарақты жау келтірмедім. Шұбырған аттыларды жүргізбедім. Елтеріс қаған иелік етпесе, оған еріп мен өзім иелік етпесем, ел де, халық та жойылар еді. Иелік еткендіктен, қасиетті еліме иелік еткендігім үшін, ел де ел болды, халық та халық болды».
Сонымен, тағдыр анықтағыш ұлы идеологема геосаяси факторлардың мемлекет мұратына жегілген немесе дөп келген дәуірінде, халықтың әл-ауқаты жоғары ортада, елішілік бірлік пен татулықтың салтанат құруымен түзілді. Өз кезегінде ұлттық қауіпсіздігі бекем, сыртқы саясаты мен халықаралық байланыстары көрегендікке, парасатқа жүгінген, әскері сақадай сай мемлекетте оның қоғамға, мемлекетке, азаматтарға қуат беруші артықшылығы да, мүмкіншілігі де зорая түседі екен.
«
ответ: ҒАЗИЗА ҚЫНУАРБЕКҚЫЗЫ
ИМАНАЛИЕВА
ҚАЗАҚ ТІЛІНДЕГІ
ЭМОЦИОНАЛДЫ
ҚҰРЫЛЫМДАР
Алматы 2011
ымына (тамағына) ашу тығылу,
араз болу, ашуға міну (булығу, тығылу), әйелі ұл тапқандай қуану,
басына қайғы түсу, боз інгендей боздау (зарлау, еңіреу), бор боп
(бордай) егілу, ботадай боздау, еңірегенде етегі толу, зарлап қалу
27
сияқты тіркестерді топтастырады. Аталған тіркестердегі эмоционалдық фразеологизм құрамындағы көз жасы, ашу, араз, қуану, қайғы,
зарлау, боздау, еңіреу, егілу сөздерінің тірек мағынаға ие болуынан
байқалады. Бұл жөнінде: «2. Эмоционалдық фразеологиялық тіркес
құрамына еніп тұрған жекелеген лексикалық бірліктердің семантикасынан-ақ көрініп тұрады», – деп түйіндейді [23, 56]. Үшінші негізге
қатысты: «3. ФТ мағынасына эмоциялық бояу үстеуге фразеологизм
құрамына, тілдің эволюциялық жолмен дамып, өрбіген, соның негізінде туындаған, символдық мәнге ие сөздердің енуі де себепші болады.
Бұл жерде нақтылай кететін фактор, сөздің жаңа мағынаға ие болуы
емес, оның белгілі бір ситуацияда немесе контексте жаңа қолданысқа
түсуі. Әдетте нақты денотаттың қолданылу үрдісі әр халықта әр түрлі.
Мәселен, қазақ халқы адам болмысындағы қатты қиналысты жан, қан,
жүрек сияқты символ сөздер арқылы береді», – деп жазады [23, 57].
Бұл жердегі автор пікірі қазақ тіліндегі жанын жегідей жеу, жаны
көзіне көріну, жан алқымға келу; жүрегі қарс айрылу, жүрегі аузына
тығылу, жүрегі өрт (от) боп жану; қан жұту, қанына қараю сияқты
тіркестермен дәлелденеді.
Эмоционалдылық мәселесіне қатысты орыс және қазақ тіл біліміндегі жинақталған теория кез келген эмоцияның астарында бағалауыштық сипат жататындығын дәлелдеп отыр. Сондықтан эмоционалдылықтың лингвистикалық категориясы тілдің бағалауыштық, қарқындылық, бейнелілік, экспрессивтілік сияқты категорияларымен байланысты қарастырылады. Автор эмоцияны бейнелейтін фразеологизмдердің семантикалық ерекшеліктерін синонимдік қатардағы фразеологизм қарқындылығының басқышты (градациялы) болып келуімен,
мағынаның қосымша реңкімен, стильдік ерекшелігімен байланыстыра
қарастырады. Автордың пікірінше эмоциялық толғанысты бейнелейтін
фразеологизмдердің қарқындылық деңгейі эмоциялық күйдің құбылмалы болуын бейнелейтін фразеологизмдерге қарағанда жоғары.
Стилистика тілдік құралдардың мәнерлегіштік мүмкіндіктерін,
қолданылу заңдылықтарын қарастырады. Стилистикада тілдің барлық
деңгейіндегі құралдар жұмсалады. Көп жанрлы көркем әдебиет туындыларындағы, публицистикалық материалдардағы, әр сала бойынша
жазылып жатқан ғылыми еңбектердегі, ресми құжаттардағы, ауызекі
сөйлеу тіліндегі тілдік құралдардың қолданылу ерекшеліктерін
зерттеудің маңызы зор. С.Б. Қоянбекованың докторлық диссертациясында экспрессивтіліктің тілдік құралдар арқылы берілу мәселесі сөз
болады.
Аталған зерттеулерден қазақ тіл білімінде эмоционалдылық
мәселесін лексикалық және стилисти