Осы сыныпта қанша оқушы отырмыз, біздің ішімізде үш тілділікті қолдайтын неше оқушы?
Ал, біз сияқты мемлекетімізде қанша мектеп, қанша оқушы бар?
Бірақ, бізден сұрап, ақылдасып, осы бізге қажет пе, жоқпа?- деген адам бар ма екен? Әрине, жоқ, осынша адамның тағдырын, қалауын, мүмкіндігін санаулы адамдар ғана шешіп отыр. Олардың мұндағы мақсаты не, білмедім. Мен үшін үштілділік қажет емес, себебі мен шет елге барып қызмет етуге емес, өз Отанымда қызмет етіп, өмір сүруге бел байлаған адаммын. Ал, бұл жерде маған екі тілді толық меңгерсем, жаман емес. Оған қосымша таңдаған мамандығымды жоғары дәрежеде меңгеруге тиіспін. Менің ойымша шамалы - шамалы әрнәрсені білгеннен, жоғарғы деңгейде бір нәрсені толық игерген дұрыс.
Объяснение:
Қазақ халқының қонақ күтуі мен қонақжайлығы туралы.
Баяғы заманнан бері осы күнге дейін жеткен дәстүріміздің бірі мен бірегейі – келген қонаққа дастарқан жаю. Бұл дәстүр тек қонақжай қазақ халқына ғана тән дүние десем, артық айтпаспын, себебі үйге қандай кісі келмесін «ең болмаса нан ауыз тиіп кету керек» деген ұғым санамызда бала кезімізден қалыптасқан. Қазағым қашан да бар асылын, бар тәттісін «қонақ жесін» деп сақтаған. Қазақ халқы үшін дастарқаннан үлкен, дәмнен үлкен нәрсе жоқ. Ақсақалдар да үнемі «Дастарқан тек қуанышты себептермен жайылсын! Дастарқан мол болсын! Осындай үлкен дастарқан басында жинала берейік!» деп бата беріп, тілектерін айтып жатады.
Дастарқан жайғанда міндетті түрде ең алдымен нан қойылады. «Ас атасы – нан» деген мақал осыдан шықса керек. Ұннан жасалынған тағамдар бағзыдан-ақ ақ дастарханымыздың сәні болып келген. Қазақ өзінің шаңырағындағы кез келген жиында дастархан үстінен нанды алыстатпайды.
Сыйлы қонақ келсе, бұрынғы кезде мал сойылып, ет асылса, қазіргі заманда мал сойылмаса да, қазанды отқа қойып, қонақтың кәдесін асып береді. Күн демей, түн демей қазан асуға келгенде қарап қалмайтын қазақ аналары мен келіндері ет тамақты нақышын келтіріп дайындайды. Бүгіндері қырық күн тойын, отыз күн ойын жасамасақ та, кез келген жиында осы ас бірінші мәзірде тұрады.
Жалпы алғанда, қазақтың дастарханы – киелі нәрсе. Бұл тек жайылған шүберек немесе оған қойған ас-ауқат қана емес, бұл – адамның пейілі, ішкі жан-дүниесі, мейірім-шапағаты. Ендеше дастарқанымыз тек қуанышқа жайылсын!
Марат Қабанбаев сіз менің өте қатты ұнайтын жазушымсыз сіздің әңгімелеріңіздің бәрі мағынасы өте мол және қарапайым
сіз неге балалар жазушысы болдыңыз?
осы сұрағыма жауап беріңізші
сізден 5 сынып
аты жөніңді жаз