На следующий день, когда Мурат пришел из лагеря домой, Улжан выглянул в окно и увидел, что его сын бежит. «В чем дело?» - выбирает Улжан. В какой-то момент Мурат останавливается, протягивает руку, затем снова опускает ее и так далее. При этом стоя с одной стороны, стоя с другой. Действия сына одновременно удивили и заинтриговали ее. Он вышел на улицу и сказал: «Муратжан - ах, что это, ты научился этому из лагеря? «Я вчера тренируюсь, - сказал Улжан. "Что он имеет в виду?" «,« В лагере мы тренировались каждое утро. Он сказал сделать это дома. Апа - очень полезный человек, человек, который регулярно занимается спортом, будет иметь хорошее здоровье. Он даже не болеет », пока Улжан за круглым столом заваривал чай, Мурат взял полотенце, мыло, зубную пасту и вышел на улицу, а я был за домом. Выйдя из сада, Батырбай увидел своего старшего сына, умывавшего водой всю грудь. «Муратжан - ах, да?» "Он сказал. "Я чувствую себя лучше", - сказал Мурат. Сор по казахскому перевела
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы - үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды. Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып, Аязбенен қызарып ажарланды. Бұлттай қасы жауып екі көзін, Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды. Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда, Алты қанат ақ орда үй шайқалды. Әуес көріп жүгірген жас балалар, Беті-қолы домбығып, үсік шалды. Шидем мен тон қабаттап киген малшы Бет қарауға шыдамай теріс айналды. Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы Титығы құруына аз-ақ қалды. Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр, Малшыларым, қор қылма итке малды. Соныға малды жайып, күзетіңдер, Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды! Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін, Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)
