Қазақстан халқы Ассамблеясы — 1995 жылғы 1 наурызда Қазақстан Республикасының Президентінің Жарлығымен құрылған Мемлекет басшысы жанындағы консультативті-кеңесші орган.[1] Ел Президенті Н.Ә. Назарбаев Қазақстан халқы Ассамблеясын құру идеясын алғаш рет 1992 жылы Тәуелсіздіктің бірінші жылына арналған Қазақстан халқының бірінші форумында жариялады. Мұндай институтты құру қажеттілігі саяси тұрғыдан, сондай-ақ жаңадан құрылған, тәуелсіз, полиэтносты, поликонфессиялық мемлекеттің тұрақты дамуы тұрғысынан туындаған еді. Аталған бастама мәдениет аралық диалогты нығайтудың жаңа кезеңінің негізін қалап, этносаралық қатынастарды дамыту мәселелерін жоғары деңгейде шешуге мүмкіндік жасайтын әлемдік тәжірибедегі тың бағыт болып табылды. Жиырма жылдық тарихында Ассамблея қарқынды дамып, елеулі өзгерістерді бастан кешірді. Оның дамуы барысында Н.Назарбаевтың этносаралық толеранттылық және қоғамдық келісімнің қазақстандық үлгісі қалыптасты. Осы жылдар ішінде Қазақстан халқы Ассамблеясының институционалдық құрылымы нығайып, қоғамды ұйыстырушы әлеуеті толысты, ол халық дипломатиясының маңызды күретамырына айналды. Бүгінде Ассамблея ел Президенті Төрағалық ететін конституциялық орган болып табылады. Бұл оның ерекше мәртебесін айқындайды.
Н.Ә.Назарбаевтың тапсырмасы бойынша мемлекеттің жаңа астанасын орналастыру үшін Қазақстанның бүкіл аймағы мұқият зерттелді.Қазақстанның астанасын басқа қалаға көшіру Н.Ә.Назарбаевтың идеясы.Барлығын қорыта келе жаңа астана осы Ақмола қаласына бұйырды.Ақмола географиялық жағынанда,тоғыз жолдың торабында болғандықтан,ірі шаруашылықтарға жақын және жаңа құрылыс, үйлер салуға,кез келген жобаны іске асыруға қолайлы болғандықтан қолайлы деп танылды.Алматыға қарағанда құрылыс көтеру арзанға түсетін болды.Ақмола Қазақстан Астанасы құқығына 1997жылы 10желтоқсанда ие болды.