Кітапхана туралы диалог.
- Дана халқымыз «Кітап - алтын қазына» десе, ал кітапхананы өз басым іші қазынаға толы алтын сандыққа теңер едім.
- Ия, Маржан дұрыс айтасың. Сенімен толықтай келісемін. Бізді білім нәрімен сусындататын ғалым, тілсіз мұғалім – осы кітап. Тағылымы мол тәрбие ошағына айналып отырған кітапхананың мектепте алар орны орасан зор.
- Әрине, қазіргі заман ағымына қарай, техниканың дамығанына орай кітап оқу мен мектеп кітапханасына жазылу қалып барады. Сенің ойыңша, осы мәселені қалай шешуге болады?
- Менің ойымша осы мәселені барынша қолға алып, мектеп кітапханасының қорын кеңейтіп, қазіргі жастарға қызықты жазылған кітаптармен толықтырса, сонымен қатар түрлі әдеби кештер мен іс – шаралар ұйымдастырылып, жастарды кітап оқуға үгіттеу жұмыстары жүргізілсе, бұл мәселе оң шешімін табады деп ойлаймын.
- Ия, осы орайда мектебімізде де түрлі ауқымды іс – шаралар өткізілуде. Мәселен, келер аптада ұлы Абай атамыздың қара сөздері мен өлеңдерін жатқа оқудан әдеби кеш өткізілмек.
- Онда бұл шараға белсенді қатысу керек екен. Мен Абай шығармаланып сүйсініп оқып, көбісін жатқа да білемін.
- Әрине, қатысып көр. Оның үстіне жүлделі орын иелері қалалық байқауға жолдама алады.
- Ендеше бағымды сынап көрейін!
Кітап - адамның ең құнды байлығы, себебі одан біз көп жаңа және қызықты себя бақыраштаймыз. Ескі замандарда кітап атандық тұрды, себебі ол от қолдың жазылды. Бір кітапты сатып, болады бол- сатып ал- табын. Ал қазір кітаптар барлық жетімді. Не мүмкін тәуір бізге ләззаттың многие сағаттарын сыйға тартатын еліктіргіш, жөн жазып қой- кітаптың? Бірақ, к өкінішке, біз емес ылғи бережно осы ғажапқа деген қараймыз. Біреулер есептейді, не кітап кету болады, онда сурет сал- рожицы, біле, не бару болады және сатып ал- сырт. Біз, не соң кітаппен многих адамның зор еңбегі туралы ана ұмытамыз тұр-.