Бәйтерек - ежелгі таным бойынша тылсым қасиетке ие алып ағаш. Бәйтерек байырғы орта түсінігінде жердің дәл кіндігінде өсетін, тамыры жерасты, діңі адам әлемі, басы рухтар мекені болып табылатын көк тіреген алып ағаш. Мұндай ағаш үлгісі дәстүрлі қауымда мықан ағашы, мырзатерек, әулие ағаш, сетер тал делініп, пішіні мен мәніне қарай әртүрлі аталған. Бәйтерек ежелгі түркі сөзі, бәй «үлкен» деген сөз, «бай» сөзінің дыбыстық өзгеріске түскен түрі (бәйбіше, бәйшешек), үлкен, алғашқы деген ұғымдарды, ал терек (парсы тілінде - дарақ) «ағаш» деген ұғымды білдіреді. Демек Бәйтерек екі сөздің бірігуінен жасалып, «зәулім ағаш» дегенді танытады.
Арықпенен семіздің бауыры бірдей,
Жақсыменен жаманның жаны бірдей.
Арық атқа жал бітсе, жанына торсық байлатпас,
Жаман адамға мал бітсе, қасына қоңсы қондырмас, қондырса да ондырмас.
Атасы жақсы, көргенін айтады,
Атасы жаман, бергенін айтады.
Әркім жолдас болады амандықта,
жаман тастап кетеді жамандықта.
Басыңа іс түскенде жақсы көмектесер, жаман күліп кетер.
Биік тауды алыстан көріп, түбіне барма,
Жақсының атын естіп үйіне барма.
Биікке шықсаң көзің ашылады,
Жақсымен сөйлессең көңілің ашылады.
Бір қарын майды бір құмалақ шірітеді,
Бір жақсы мың қолды ерітеді.
Бітісі жаман қамысты, су ішінен өрт шалар,
Туысы аман жігітті, түйе үстінен ит қабар.
Бір сынаған жаманды, екі қайтып сынама,
Өлшеп-пішпей шамаңды, құр жаныңды қинама.
Объяснение:
Міне болады ма?