Абай (Ибраһим) Құнанбаев (1845—1904) — ақын, ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор, аудармашы, саяси қайраткер, либералды білімді исламға таяна отырып, орыс және еуропа мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды көздеген реформатор. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау еткен.
Абай Шығыс пен Батыс мәдениеті мен өркениетін жетік білген. Бірқатар әлем ойшылдарының еңбектерімен жақсы таныс болған. Философиялық трактаттар стилінде жазылған «Қара сөздері».
Абай Орта жүздің Арғын тайпасының Тобықты руынан шыққан билер әулетінен. Әкесі Өскенбайұлы Құнанбай өз заманындағы атақ даңқы алысқа кеткен адамдардың бірі болған. Шешесі Ұлжан Орта жүздің Арғын тайпасынан Қаракесек руының шешендікпен, тапқырлық, әзіл әжуамен аты шыққан шаншарлардың қызы «Абай» деп жас Ибраһимді анасы Ұлжан еркелетіп атаған. Содан бері бұл есіммен Абай тарихқа енді. Абай жастайынан ақ ерекше қабілетімен, ақылдылығымен көзге түседі.
Абайдын көптеген өлендері мен поэмалары бар. Оның 45 қара сөзі бар.
Сұлтан бұзық, көзі тоймай ұрлап кетеді, темекі тартады, тілазар, оқығанды ұнатпайды, көп өтірік айтады, қорқақ, жанын азапқа салғысы келмейді, жұмыс істегенді ұнатпайды, адал емес, тегін, оңай келген тамақты ұнатады, кішкентай баланы алдайды, аздап ашуланшақ.
Объяснение:
Дұрыс жауап подписка жасандар