Ербол мен Тимур екеуі бір сыныпта оқитың достар. Олар көп уақыт бойы уақыт машинасын құрастырып жүр. Олар машинаға сағат орнатты. Бүгін олар үшін ерекше күн болайын деп тұр. Ербол мен Тимур алғаш рет машинаны іске қосып көреді. Тимур қызыл тетікті басады.
-Қай уақытқа барамыз, Ербол?
-Қазақстанның болашағына барайық. Қазақстанның болашағы қандай болатының қатты көргім келіп тұр.
-Жарайды, онда сағатты 2030 жылға қоямын. Дайынсың ба?
Осы кезде олар қасындағы заттар көрінбей, ұшып бара жатты.
Олар Қазақстанның болашағын көреді. Қазақстан өте әдімі. Олар ұшатың көліктерді, әдемі ғимараттарды, роботтарды көреді.Ербол мен Тимур Қазақстанның болашағын көріп таңғалады. Біраз уақыт жүріп аралайды.
- Үйімізге қайтайық, ата-анамыз іздеп қалған шығар Тимур?
-Жақсы, онда қайтайық. Сосын келіп тағыда көрерміз.
Олар үшін бүгінгі күн таңғалдыралықтай күн болды.
Әке деген-тірегі ғой ғаламның.
Әке деген-бойында аққан қаның да,
Шыққан тегің, ол-негізің, жаның да.
Не десеңде әке жолы бір бөлек,
Қайда жүрсең қолтығыңнан тұр демеп.
Өмірдегі тірегім
Анам менің – аялаған ақ гүлім,
Анам менің – бақытым мен шаттығым.
“Анашым” – деп балаң жырын арнаған
Неге ғана естімеген тәтті үнін.
Анам менің – өмірдегі тірегім,
Анам менің – кеудемдегі жүрегім,
Егер менің қасымда сен болмасаң
Бұл өмірде қалай ғана жүремін
Өмірдің иесі сен, ғазиз Ана,
Келтірген дүниеге нелер дана.
Анасыз батыр да жоқ, ақын да жоқ,
Өмірдің алтын кілті сонда ғана.