Ұлттық сөз өнері зергерлеріміздің бірі, қай шығармасы болсын оқырманды бейжай қалдырмайтын қарымды қаламгер Оралхан Бөкейдің соңғы туындысы «Атау кере» романының атының өзі бірден елең еткізеді. Өйткені «атау кере» сөзі ел ішінде адамдардың күнделікті қарым-қатынасында қолданыла бермейтін, сирек жағдайда, шанда бір ашынған ахуалда, болмаса шарасыздықтан айтылатын салмақты, зілді, ауыр ұғым. Шығармашылығында жеңіл мазмұн кездеспейтін Оралханның дәл осы күрделі тақырыпқа барып, әрі оны өзінің дәстүрлі шеберлігіне тән деңгейде ширатып, ширықтыра отырып жазғаны заңдылықтай қабылданады.
«Атау-кере» повесі бүкіл адамзаттық мәселелерді қозғайды. Повесть оқиғасының басында Еріктің реалистік сипаты басым болса, шешімінде мифтік сипаты байқалады. Қаламгер адамдар өмірін аралар дүниесіне ұқсатады. Еріктің көк басты сонаға айналып кетуі және Қатын суының арғы бетіндегі жұмбақ қыз – символ. Ерікті мифтік бейне ретінде қараудың өзі оның құбылуына байланысты. Бір түрден екінші түрге ауыса алатын – тек миф кейіпкерлері. Повесть соңында Еріктің құбылуына мән бере отырып, бұл повесті «Повесть-миф» деп атауға болады. Повестегі Шал образында романтизм сарыны байқалады. Шығармадағы Шал да, Таған да қоғамда бет алған адамның рухани әлсіреуінен шығудың шығар жолын, амалын табуға тырысады. Бірақ табиғат аясында қалудан басқа жолды көре алмайды. Сондай-ақ шығармадағы Тағанның табиғат туралы ойлары былайша беріледі: «... Табиғат жаратқан алқам-салқам болмайды, ол - әмісе әдемі, әмісе сүйкімді, әрі шыншыл, әрі ақылды, сондықтан да адамдар секілді қателеспейді. Табиғат – мәңгілік тірі, өтірік айтпауды, алдап – арбамауды табиғатан үйрену керек, өйткені ОНЫҢ (табиғаттың) жүрегі таза».
Шығармада жеңіліс пен жеңіс, түңілу мен үміт, қиянат пен қайырым, аярлық пен адамдық, марғаулық пен махаббат арасындағы тартысты күрес, өткен тарих пен бүгінгі нақтылықтың ажырамас аясындағы ұлт тағдыры мен келешегі таразыға тартылған романның кесек-кесек идеяларының түйіні кульминациялық сәтіне жетіп, ширақ та шымыр тарқатылады. Шеберлік құдыреті дегеніміздің құпиясы да осы болса керек!
политическое устройство швейцарии
швейцария — федеративная республика, состоящая из 20 кантонов и 6 полукантонов. на территории швейцарии находятся 2 анклава: бюзинген входит в состав германии и кампионе-ди-италия — в состав италии. до 1848 года (кроме короткого периода гельветической республики) швейцария представляла собой конфедерацию; в настоящее время это фактически федерация, однако слово «конфедерация» сохраняется в официальном названии страны. каждый кантон имеет свои конституцию и законодательство, однако их действие ограничено федеральной конституцией. в ведении федеральных властей находятся вопросы войны и мира, внешних отношений, армии, железных дорог, связи, денежной эмиссии, утверждение федерального бюджета и т. д.
законодательная власть — двухпалатное федеральное собрание, состоящее из национального совета и совета кантонов, причём в законодательном процессе обе палаты равноправны. национальный совет (200 депутатов) избирается населением на 4 года по системе пропорционального представительства. федеративное устройство швейцарии было закреплено в конституциях 1848, 1874 и 1999 годов. в совете кантонов 46 депутатов, которые избираются населением, в большинстве кантонов[12] по мажоритарной системе относительного большинства в 20 двухмандатных и 6 одномандатных округах, то есть по 2 чел. от каждого кантона и по одному от полукантона на 4 года (в некоторых кантонах — на 3 года).
исполнительный орган — федеральный совет (нем. bundesrat, фр. conseil fédéral, ит. consiglio federale), состоящий из 7 членов (нем. bundesrat, фр. conseiller fédéral, ит. consigliere federale), каждый из которых возглавляет одно из министерств федеральной администрации. двое из членов федерального совета поочерёдно исполняют обязанности президента конфедерации (нем. bundespräsident, фр. président de la confédération, ит. presidente della confederazione) и вице-президента, соответственно. для руководства аппаратом федерального совета существует должность канцлера (нем. bundeskanzler, фр. chancelier de la confédération, ит. cancelliere della confederazione), который имеет в совете право совещательного голоса и формально не входит в его состав.
члены федерального совета и канцлер избираются на совместном заседании обеих палат парламента на весь срок его полномочий, то есть на 4 года. каждый год парламент назначает президента и вице-президента конфедерации из числа членов совета, без права переназначения на следующий год. на практике члены федерального совета практически всегда[13] переизбираются, так что его состав может оставаться неизменным в течение нескольких сроков полномочий парламента, и по традиции пост президента занимают поочерёдно все члены совета.