Жаз - потрясающая кез. Мен үлкен шыдамсыздықпендемалыстарды күттім, және міне ақыры олар настали.Демалыстың бірінші аптасында мен бір мен ребятамикөркем мектептен бас пленер араладым. Біз анда гүлді,тал-шыбықтарды, шөпті, бейнеледік және көп ненің тағы.Кейін пленера мен несколько реттер ауылға деген жүрдім.Біз анда барлық отбасымен жүрдік, көмек көрсету чтобыәжеге атамен. Анда-санда мен ауылда қон- қалдым. Алқашан үй қайтты, сол подружек кіріп шыықты жәнеолармен қыдыр- аралады. Ал кейін қапырықтыжағажайдың кезі басталды. Біз сестрой почти күнделіктіжағажайға деген жүрдік, қайда шомылды және күнге күйді.Әттеген-ай... Жаз өте тез зу етті! Қарамастан және ужетағы ара пора в школу.
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)
