ответ:Көптеген адамдар үшін анам өмірді құтқаратын дәрі сияқты, біз өзімізді жаман сезінгенде ішеміз. Ақыр соңында, көңілді болған кезде, біз онымен қуанышымызды бөлісуді жиі ұмытып кетеміз, бірақ егер кенеттен бұл жаман болса ... Біз дереу осы сүйікті адамға жүгініп, жараланған жанның мазасын алатын барлық нәрсеге шағымданамыз. Анам бәріне дайын, тек біз өзімізді жақсы әрі жағымды сезінсек, ол ештеңе талап етпейді! Бірақ, өкінішке орай, кейде біз аналарымызды ренжітеміз, оларды сезіну оларға қатты ауырады. Сондықтан, сіз дереу кешірім сұрауыңыз керек, өйткені жер бетінде анадан қымбат адам жоқ! Біз ауырған кезде немесе ұйықтағымыз келмейтін кезде олар ұйқысыз түндерді өткізеді, олар бізді мұқият және мұқият қоршайды. Сонымен, біз үшін аналар кім? Аналар - бұл күн сайын ерлік жасайтын батырлар. Неге екенін білесің бе? Ия, өйткені олар өте жылы және шынайы күлімсіреудің артында көз жасын, ауырсынуын, ренішін жасырады. Мүмкін, мұндай сезімдерді басу қиынға соғады, бірақ бұған күштері жетеді. Бұл қалай мүмкін? Олардың барлығында қашан уақыт бар? Олар мұны қалай істейді? Менің ойымша, мен өзім ана атанған кезде осы сұрақтарға жауап таба алатын сияқтымын және мен оған тым болмаса аз да болса ұқсаймын деп үміттенемін. Мен ересек болғандықтан, мен ана сияқты жұмыстан үйге келе аламын және шаршауға қарамастан, балаларыма жарқын күлімсіреп жүгінемін. Мен балаларымның ерекше иісін жақсы көремін, сипаймын, сүйемін, дем аламын және оларды міндетті түрде бақытты етемін. Мен күн сәулесіне айналамын және өмір бойы олардың жанын жылытамын! Мен балаларыма да өмірлік көмекші болуды армандаймын ... Мен әрдайым түсінемін, көмектесемін және кешіремін!
Бір күні тышқан нан дүкеніне кірді. Сөреде жаңа тіскен сап-сары бөлкелер үйіліп тұр екен. Піскен нан иісіне қызыққан тышқан тұмсығын жыбыр-жыбыр тартты. Төмендегі бір бөлкені кеміре бастады. Осы кезде күзетші келіп қалды.
Тышқан зып беріп, тысқа атып шықты. Бірақ алысқа ұзамады. «Апырай, қайдан шықты екен осыншама нан. Біліп алып шыққан жеріне, кірсем, ә!» - деп қызығып кетті. Тесіктен сақтана сығалады.
-Нан, нан, сен қайдан шықтың? – деді сыбырлап.
-Сатушыдан сұра, - деді нан.
Тышқан сатушыға келді.
-Сатушы, сатушы, нан қайдан шығады?
-Наубайшыдан сұра, - деді сатушы.
Тышқан тымпыңдап наубайханаға келді. Мұнда көп адам нан пісіріп жатыр екен.
-Нан қайдан шығады? – деді бір наубайшыға келіп.
-Диірменшіден сұра, - деді Наубайшы.
Тышқан диірменшіге келді. Диірмен тасы тынымсыз шыркөбелек айналады. Екі адам ұн тартып тұр. Ұн төгіліп аққан бұлақша құйылып жатыр. Көзді ашып-жұмғанша қап-қап ұн дайын болды. Тышқан иненің көзіндей танауын тыржитып, таңдана, қарап тұрды да:
-Диірменші, диірменші, нан қайдан шығады? – деп сұрады.
-Комбайншыдан сұра, - деді қырманшы қарт.
Тышқан далада егін орып жүрген комбайншыға келді. Қалың егін теңіздей толқиды. Комбайн тоқтар емес, ілгерілеп барады. Сабанын бір бөлек, топанын бір бөлек шығарып тастайды. Торсықтай ақ бидайды астауына құйып алып барады. Тышқан шіңкілдеп:
-Комбайншы, комбайншы, нан қайдан шығады? – деп сұрады.
Көктемде, тракторшы жер жыртып, сеялкашы тұқым себеді. Егіншілер оны күтіп баптайды. Көп еңбек сіңіреді. Міне, мынау қалың астық – сол көп еңбектің жемісі. Нан еңбек арқылы табылады, - деді комбайншы.
-Ой, мұның – азап қой. Мен шалқайып жатып-ақ нан таба беремін, - деп қутың-қутың етті тышқан.
Бір күні тышқан нан дүкеніне кірді. Сөреде жаңа тіскен сап-сары бөлкелер үйіліп тұр екен. Піскен нан иісіне қызыққан тышқан тұмсығын жыбыр-жыбыр тартты. Төмендегі бір бөлкені кеміре бастады. Осы кезде күзетші келіп қалды.
Тышқан зып беріп, тысқа атып шықты. Бірақ алысқа ұзамады. «Апырай, қайдан шықты екен осыншама нан. Біліп алып шыққан жеріне, кірсем, ә!» - деп қызығып кетті. Тесіктен сақтана сығалады.
-Нан, нан, сен қайдан шықтың? – деді сыбырлап.
-Сатушыдан сұра, - деді нан.
Тышқан сатушыға келді.
-Сатушы, сатушы, нан қайдан шығады?
-Наубайшыдан сұра, - деді сатушы.
Тышқан тымпыңдап наубайханаға келді. Мұнда көп адам нан пісіріп жатыр екен.
-Нан қайдан шығады? – деді бір наубайшыға келіп.
-Диірменшіден сұра, - деді Наубайшы.
Тышқан диірменшіге келді. Диірмен тасы тынымсыз шыркөбелек айналады. Екі адам ұн тартып тұр. Ұн төгіліп аққан бұлақша құйылып жатыр. Көзді ашып-жұмғанша қап-қап ұн дайын болды. Тышқан иненің көзіндей танауын тыржитып, таңдана, қарап тұрды да:
-Диірменші, диірменші, нан қайдан шығады? – деп сұрады.
-Комбайншыдан сұра, - деді қырманшы қарт.
Тышқан далада егін орып жүрген комбайншыға келді. Қалың егін теңіздей толқиды. Комбайн тоқтар емес, ілгерілеп барады. Сабанын бір бөлек, топанын бір бөлек шығарып тастайды. Торсықтай ақ бидайды астауына құйып алып барады. Тышқан шіңкілдеп:
-Комбайншы, комбайншы, нан қайдан шығады? – деп сұрады.
Көктемде, тракторшы жер жыртып, сеялкашы тұқым себеді. Егіншілер оны күтіп баптайды. Көп еңбек сіңіреді. Міне, мынау қалың астық – сол көп еңбектің жемісі. Нан еңбек арқылы табылады, - деді комбайншы.
-Ой, мұның – азап қой. Мен шалқайып жатып-ақ нан таба беремін, - деп қутың-қутың етті тышқан.
ответ:Көптеген адамдар үшін анам өмірді құтқаратын дәрі сияқты, біз өзімізді жаман сезінгенде ішеміз. Ақыр соңында, көңілді болған кезде, біз онымен қуанышымызды бөлісуді жиі ұмытып кетеміз, бірақ егер кенеттен бұл жаман болса ... Біз дереу осы сүйікті адамға жүгініп, жараланған жанның мазасын алатын барлық нәрсеге шағымданамыз. Анам бәріне дайын, тек біз өзімізді жақсы әрі жағымды сезінсек, ол ештеңе талап етпейді! Бірақ, өкінішке орай, кейде біз аналарымызды ренжітеміз, оларды сезіну оларға қатты ауырады. Сондықтан, сіз дереу кешірім сұрауыңыз керек, өйткені жер бетінде анадан қымбат адам жоқ! Біз ауырған кезде немесе ұйықтағымыз келмейтін кезде олар ұйқысыз түндерді өткізеді, олар бізді мұқият және мұқият қоршайды. Сонымен, біз үшін аналар кім? Аналар - бұл күн сайын ерлік жасайтын батырлар. Неге екенін білесің бе? Ия, өйткені олар өте жылы және шынайы күлімсіреудің артында көз жасын, ауырсынуын, ренішін жасырады. Мүмкін, мұндай сезімдерді басу қиынға соғады, бірақ бұған күштері жетеді. Бұл қалай мүмкін? Олардың барлығында қашан уақыт бар? Олар мұны қалай істейді? Менің ойымша, мен өзім ана атанған кезде осы сұрақтарға жауап таба алатын сияқтымын және мен оған тым болмаса аз да болса ұқсаймын деп үміттенемін. Мен ересек болғандықтан, мен ана сияқты жұмыстан үйге келе аламын және шаршауға қарамастан, балаларыма жарқын күлімсіреп жүгінемін. Мен балаларымның ерекше иісін жақсы көремін, сипаймын, сүйемін, дем аламын және оларды міндетті түрде бақытты етемін. Мен күн сәулесіне айналамын және өмір бойы олардың жанын жылытамын! Мен балаларыма да өмірлік көмекші болуды армандаймын ... Мен әрдайым түсінемін, көмектесемін және кешіремін!