Қолөнер туралы диалог.
– Сәлеметсіз бе, әже!
– Амансың ба, Бейбіт!
– Қалайсыз? Үй тапсырмасына көмектесіп жібере аласыз ба?
– Иә, айта ғой, құлыным.
– Біз қолөнер туралы өтіп жатырмыз. Түсінбейтінім, қолөнершілер тек тұрмысқа қажетті бұйымдарды ғана жасай ма?
– Жоқ, онымен шектелмейді. Олар тіпті музыкалық аспаптар, қару-жарақтарды да жасайды.
– Мәссаған! Ал бұрынғы заманда табиғи шикізаттан, яғни саздан, құмнан, тастан не жасай алған?
– Құмыра, көзе, ыдыс-аяқ жасаған ғой, балам.
– Ал тастан, мыстан қылыш, найза секілді қарулар істеген бе?
– Дұрыс айтасың.
– Олар зергерлік бұйымдарды да жасайды. Әсіресе әйелдерге зергерлік бұйымдардың неше түрлісі болған. Менің сандығымда шолпы, сырға, білезіктер бар.
– Шынымен бе? Жүріңізші, көрсетіңізші.
– Жүре ғой, балам.
сарқылып жүрген кезімде,
бұрқан да талқан сезімге
алқынып жүрген кезімде,
жанашырларды қайғыртып
дал қылып жүрген кезімде,
жер менен көктен жай таппай
шарқ ұрып жүрген кезімде,
жолықтың маған, жақсы Адам,
ерекше тұлғаң басқадан.
Осындай сәтте ойлап па ем
кездесемін деп тап саған.
Дұшпанды талай жасқаған
таусылып менде асқақ ән,
түңіліп барлық тірліктен
жүгініп менен жыр күткен
жұртым бар-ау деп саспағам,
ысырып бәрін тастағам.
Құшағын маған ашпаған
қиқа да жиқа өмірдің
несіне мәз боп мастанам?
Бәрін де қойдым, бездім деп
налимын, көзге жас та алам.
Шешімге бір-ақ келгенмін...
... әттең, тек үміткерлердің
сенімдерінен жасқанам.