Астана - арман қала.
Астана – тәуелсіз еліміздің бас қаласы, отанымыздың жүрегі, мәдениеттің ошағы, ғылым мен білімнің ордасы. Арқаның төрінде сылдырап аққан Есілдің жағалауында орналасқан айбынды Астанамыз жас та болса, болашағынан зор үміт күттіретін қала.
Елорданы Алматыдан Ақмолаға ауыстыру туралы шешімді Қазақстан Республикасы Жоғарғы Кеңесі 1994 жылы 6 шілдеде қабылдады. Астананы ресми көшіру 1997 жылғы 10 желтоқсанда жүзеге асты. Президенттің 1998 жылғы 6 мамырдағы Жарлығымен Ақмоланың атауы Астана болып өзгертілді. Жаңа астананың халықаралық тұсаукесері 1998 жылғы 10 маусымда өтті. 1999 жылы Астана ЮНЕСКО шешімімен «әлем қаласы» атағын алды. Қазақстанның бас қаласы 2000 жылдан бастап Астаналар мен ірі қалалардың халықаралық ассамблеясының мүшесі. Астана – Азияның ең солтүстігінде орналасқан елорда.
Астана күн өткен сайын қарыштап дамып келеді. Бүгінде бүкіл әлем тамсанып, болашақтың қақпасы деп көз тігіп отыр. Шетелдіктер қызыға қарап, еліміздің беталысын жіті бақылап отыр. Халықаралық "ЭКСПО-2017" көрмесінің де Астанада өтуі тегіннен-тегін емес. Ол Елорданың әлемдік деңгейдегі шараны лайықты өткізе алатын орталық ретінде қалыптасқанын, мемлекетіміздің табыстары жоғары бағаланғанын және даму келешегінің кемелдігін айғақтайды.
Мен өз болашағымды елімнің бас қаласы Астанамен байланыстырамын. Осы жерде орналасқан іргелі оқу орындарының бірі Л.Н. Гумилев атындағы Еуразия ұлттық университетінде білім алғым келеді.
Кейіптеу- әр түрлі жануарларды , табиғат құбылыстарын немесе жансыз нәрселерді адам кейпіне келтіріп суреттейтін көркемдік тәсіл . Қазақ халқының бірқатар эпостық жырларында атқа тіл бітіп , адамша ойлап , сезетіндей етіп бейнеленеді . Ертегілер мен сықақ - мысалдарда қасқыр , түлкі , қоян , тағы басқа жануарлар адам кейпінде суреттеледі . Жазба әдебиетте кейіптеудің жаңа үлгілері мол ұшырасады . Мысалы , Абайдың “ Қыс ” атты өлеңінде қыс мезгілі мейірімсіз , түсі суық , қатал шал кейпінде бейнеленген Ауыз әдебиетінде кейіптеуге шарттылық , дәстүрлі үлгіні ұстаушылық тән , жазба әдебиетте бұл тәсіл өзгеше сипат алады . М.Жұмабаевтың “ Жел ” деген өлеңінде желді мазасыз , дамыл алмай жүгіріп жүрген тентек бала кейпінде кескіндейді . Сөйтіп , желді жанды бейне секілді етіп алады да , “ ерні өтірік қыбырлап , сыр айтқан боп сыбырлап ” , “ жымиып , күліп өтеді ” деп сипаттап , оны , тіпті , сұлу қызға қызықтырып : “ Келдім ұшып , ғашықпын , Бір сүюге асықпын . Мойның бұр мендей әуреге ” , – дейді де , “ Сүйіп көзінен , Шашы , алма жүзінен ” , – деп , әсерлі кейіптеу түріндегі суреттеме жасайды . Осы өлеңді тұтастай алғандағы бейнелеу тәсілін де , ерні қыбырлап , сыбырлап , жымиып , күліп деген секілді бейнелі сөздерді де кейіптеуге жатқызуға болады . Аллегория , символ секілді тұспалдап суреттеу кейіптеу тәсілімен ұштасып жатады . [ 1 ]