Эстрада ұғымының нышандары ертеде қалыптаса бастағанын байқауға болады. Осыған орай қазақ эстрадасын үш түрлі тарихи дәуірге жіктеуге болады: 1) Қазан төңкерісіне дейінгі кезең. Оған 18 – 19 ғ-да өмір сүрген күлдіргі өнерпаздар жатады. Олар әжуа, қалжың, шымшыма, сықақ, тапқырлық арқылы адам бойындағы қулық, сараңдық, іштарлық, күншілдік секілді жағымсыз қасиеттерді әшкерелеп, жұртшылыққа ән-өлең, айтыс үлгісінде жеткізіп отырған. Ел арасындағы той-жиындарда танылған сондай шаншарлар – Айдарбек, Күндебай, Текебай, Тонтай, Торлықбай, т.б. 2) 20 ғ-дың бас кезіндегі қазақ эстрадасы – жаңа құбылыс болды. Бұл кезеңде көпшілікке арналған әндерді шығарушы авторлар мен орындаушылар қалыптасты.
Мені ата-анам - жылқышылар. Қыста малдардың жем-шөбін дайындап қыстауда отырады. Жаз болса, жайлауға көшеді. Жайлауда көрші-көлем бәрі жиылып, киіз үй тігеміз. Әйелдер самауыр қайнатып, мол дастарқан басына үлкендер жайғасады. Саумал қымызды сапырып- сапырып анам дәм береді. Үлкендер риза болып, әңгіме-дүкен құрып шарауа жайын әңгімелейді.
Бұл жердің табиғаты ерекше. Көгалды жер, жұмсақ майда шөп үстінде асыр салып ойнай бергің келеді.Біз, балалар атқа мінгенімізге мәз боламыз. Үлкендерге қой бағуға көмектесеміз. Ауыл маңында өзен де бар. Өзенге шомылып, аққулардың жүзгенін тамашалаймыз. Тезірек жазғы демалыс болса екен.