ответ:
сонымен, айтылған сөзді, ақылды өлеңді және әдемі әндерді жоғары бағалайтын қазақ халқы айтады.
революцияға дейін қазақ даласына барған барлық ресейлік және шетелдік саяхатшылар халықтың бір қызықты ерекшелігін атап өтті. бұл поэзияға құрметпен қарау, оның құрушыларына құрмет сезімі. белгілі ресейлік ғалым в. радлов былай дейді: « әлемдегі ең биік өнер ретінде ритмдік сөйлеуге қарайды. сондықтан қазақ халқының халық поэзиясы ң жоғары деңгейіне жетті ». неміс ғалымы а.брем де бұл туралы былай деп жазды: «қазақ тілі өз тілін жақсы біледі. мүлік бәріне бірдей, кедей және бай, асыл және білмейтін, білімді және білімді емес. «
қазақ даласында олар әрқашан ән айтуды, ән конкурстарын ұйымдастырды, ойларын керемет және сенімді түрде сөздермен қорғауды жақсы көрді. xix ғасырда орыс ғалымы г.потанин ежелгі уақытта қандай өлең, ән, ырғақ, рифма екенін білмегенде, олардың өмірі қайғылы және қорқынышты болды, мереке, көңілді жиналыс болмады. тіпті ағындар да үнсіз үнсіз ағып, орманды ойламаған. тек кейде дауыл дауыстары болды, өйткені ән тек аспанға тиесілі болды. ақыр соңында, ән өз үйін тастап, ғаламның барлық төрт бұрышын зерттеп, үлкен көк күмбез астында ұшуға шешім қабылдады. көңіл-күйге байланысты, ән жер үстінен төмен ұшып, содан кейін көтерілді. ән төмендегенде, әуенді, әуендерді естіп, есте сақтады. ән жоғары болған кезде қазынадан тек бір бөлігін ғана тыңдай алды.
айта кетейік, бұл ән қазақ даласынан төмен болды - бұл қазақ поэзиясының жомарттығы мен байлығының құпиясы.
өлеңдер, әндер, мақал-мәтелдер мен сӛздерді жақсы көретін жерлерде поэзия сәтті . ол ң өмірін жалғастырды, ол қиын сәтте оны қолдады, қуаныш, сүю, өшпенділікке көмектесті, ол сүйіспеншілікті және өмір сүруді оятады.
бұл баға жетпес байлықты кім ұрпақтан ұрпаққа берді?
ежелгі күндерде халық әндері, жыры, аңыздары халықпен жасалды, оларды халық романдары - жыршы, оленши орындады. олар ежелгі музыка, тарихи оқиғалар, халық әдет-ғұрыптарының қамқоршылары еді. үлкен мерекелерде, көптеген жиналғанда, даланың әр түрлі жағынан жыршы және алшыншысы ән байқауы қойды. олар өздерінің сұлулығын дәріптеді, ал тамаша дыбыстар халықтың жүректеріне тыныштандырады. конкурстың тақырыбы көбінесе өз туған жері үшін батырдың акциялары болды, содан кейін шын жыршы күрестен бұрын күйеуі соққыға ұшырады. мұнда домбыраны аспанға лақтырып, өртке толтырылған жауынгерлік әуенді құйды.
кейінірек танымал шеберлер - жыраулар мен ақындар - поэзиямен айналыса бастады. осылайша, халық шалқыз жыраудың, қазтуған батырдың, бұхар жыраудың, ақын махамбет өтемісовтің есімдеріне терең құрметпен қарады.
ақындар мен жыраулардың шығармашылығы бір-бірімен байланысты. ақынның кейінгі ұрпақтары өнерін , еңбектерінің үздік аспектілерін жетілдіріп, қазақ поэзиясын ң жоғары сатысына көтерді.
объяснение:
перевод нужен ?
Алып та анадан туады" – деп бекер айтпаса керек-ті дана бабаларымыз. Осы бір ауыз сөздің өзі-ақ "ана" деген құдіреттің қандай екенін көрсетіп тұр. Әлемде қанша мейірім атаулы болса да, сонша мейірім анананың баласына деген кішкене мейіріміне жете алмайды. Ол – құдірет! Ол – шексіз махаббат! Ол – ғаламат сезім! Қазақтың көрнекті қаламгері Оралхан Бөкейдің шығармашылығымен бүкіл қазақ оқырмандары өте жақсы таныс десек, қателеспейміз. Оралханның қай шығармасында да өмір деген бір нәзік сәуле жатады. Жазушының "Апамның астауы" атты әңгімесін сезімсіз оқу мүмкін емес. Бүкіл жан-дүниеңіздің терең қатпарын қозғап, жаныңыздың түкпірінде жасырынған анаға деген махаббатыңыз одан сайын арта түседі. Көзіңізге ыстық жас үйірілсе анаңызға деген ұлы махаббатыңыз деп түсініңіз, құрметті оқырман!
Ол кезде мен бала едім, Апам жастау еді. Әке-шешеміз қиыр жайлап, шет қонып мал соңында жүретін де, айында-жылында ғана болмаса, бет-жүзін үнемі көре бермейтінбіз. Соғыстан кейінгі жылдарда есін жиып, езілген еңсесі көтеріле бастаған елдің берекелі де бейбіт тірлігі жар жағасында отырған жалғыз үй - әрине, бізге де ортақ. Қос бөлмелі шатырланбаған тоқал ағаш тамның маңайы қысы-жазы жыбырлаған, айғайлап-шулаған балалардың базарына айналатын. Біздің үйден тас лақтырым жерден арқырап ағып жатар ағыны қатты Бұқтырма - жаз шыға суға шомылған, қыста сырғанақ тепкен баланың жер-көкті шарқ ұрып шарласа таба алмас қызыққа толы мекені еді. Тоң боп қатқан пимасын, сүңгілесе су болған көйлек- біздің үйге келіп кептіретін. Сонда Апам менің ғана емес, мұқым ауыл балаларының абзал анасы сықылданатын.
Он бес жасыма дейін Апамның қойнына жаттым; он бес жасыма дейін әкенің, шешенің кім екенін білмей, сол айналайын Апамның тәрбиесінде өстім; он бес жасыма дейін Апамның етегіне жабысып, соңынан қалмай бүлкектеп құлындай еріп ер жеттім. Сол кісімен жүрсем, мал сойған үйдің құлағы, тәттісі мен дәмдісі менің аузыма тиетін. Мен ол кезде Апамның өмір тарихын, тіпті кім екенін білмей, алаңсыз шуақты күндерге марқайып маңар едім. Бүгінде көз алдымда: арық ашаң кемпір, тарамысты мықты саусақтар, ерні мен иегін күйік шалып тыртықтанған әдемі ажар, кимешегінен дудырап шығыңқырап жүретін ақ шалмаған қара бұйра шаш қана... менің көз алдымда: қандауырын қайрап, басының қаны тасыған еркек-ұрғашының кеудесіне мініп, арам қанын ағызып тұрған; немесе тері илеп, көн тігіп отырған; жүн түтіп, арқан ескен, жіп иіріп, алаша тоқып, оюлап сырмақ тігіп отырған Апам; ... ертеректе қазақ әйелі не істеу керек болса, түгел қолынан келетін Апам; қазақ әйелінің ғана емес, ер-азамат атқарар істі қара нардай қасқая көтерер Апам.
Объяснение:
Өзім жаздым