Дене шынықтыру сабағында
Дене шынықтыру сабағын барлық оқушылар асыға күтіп, өте жақсы көретіндері сөзсіз. Себебі, бұл сабақта оқушылар шаршағандарын басып, біраз қимылдап, бойларына энергия жинайды. Мысалға, бүгінгі сабақ басталмай тұрып, бір топ оқушылар қоңырауда далаң – далаң жүгірсе, енді біреулері жапыр – жұпыр жүгіріп жарыса бастады, қыздар болса, қайқаң етіп, кейбіреулері ербең - ербең етті. Кілт қоңырау соғылып еді, оқушылар есікке қарап, маң - маң басып келе жатқан мұғалімді көрді. Мұғалім сабақ алдында жоқ оқушыларды түгендеп алып, бүгін түрлі жаттығулар жасайтынымызды мәлім етті. Сонымен, бірінші жаттығу – бір орында тұрып секіру болды. Мұғалімнің санағанына ілесіп секіріп жатқанымызда кенеттен менің аяғым қалт етті де, жерге жалп етіп түсе кеттім. Сыныптастарымның барлығы маған жалт қарады. Қасымда тұрған құрбыларым қолдарын созып, маған көмектесіп, тұрып жатқанымда аяғым тағы қайқаң етіп тұра алмай қалдым. Медбике шақыруға тура келді. Медбике апай денсаулыққа еш қаупі жоқ жарақат екенін айтып, мені сабақтан босатып, үйге қайтарды. Екі сыныптасым мені үйге дейін шығарып салды, себебі құлағаннан соң шойнаң - шойнаң етіп қалдым. Әзірге енді тыным сақтап, спортпен айналысуға болмайды.
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.