Балалық шақ - адам өмірінің ең бақытты кезеңі. Әттең, мұны барлығымыз да кеш түсініп, тезірек оқуды бітіріп, үлкен өмірге қадам басуға асығамыз. Біздің эмоцияларымызды ескеріп, көңілімізге қарайтын ата-анамыз, туған-туысқандарымыз бар кезде ешнәрседен қорықпаймыз. Өкінішке орай, балалық шақ әйтеуір аяталады.
Балалық шақ ЖОО-на тапсырып, қоғамның талаптарына сай болуы керек екенімізді түсінген кезде аяқталады. ЖОО-да оқу керек, армияда сержанттың, жұмыста басштабының айтқандарын орындап, отбасылық өмірде жарымыздың қалауымен санасып, ал дүниеге бала келсы кезде осы ерекше жаралыстызі тілегін. Аталған ситуацияларда бала күнімізде қалыптасып қалған эмоциялар ешкімге әсер етпейді. Ал оны көрсету арқылы өзімізге жамандық жасаймыз. Университетте ұстазымызға қоймадың, бастығымызға жоғары жалақы төлемедің, әріптестерге менің айтқанымды орындай қоймадың деп ренжу бекер. Сізге жанашырлық танытып, назыңызды тыңдайтын адам табылар, алайда жанжал шығарушылардың бірі деп жұмыстан шығарып жіберулері де ғажап емес.
Менің борышым халыққа адал еңбек ету, білім мен өнер үйрену, келешекке жол көрсету, үлгі алатындай із қалдыру. Жаман қылықтардан аулақ болу-мансап үшін мақтанға салынбау, бақ үшін арсыз қылықтарданаулақ болу. Және де ата-анамның үмітін ақтау,сабақты тек қана беспен оқу. Міне, менің борышым осы.
«Адамдық борышың»
Адамдық борышың-
Халқыңа еңбек қыл.
Ақ жолдан айнымай
Ар сақта оны біл.
Талаптан да білім мен өнер үйрен,
Білімсіз, өнерсіз,
Болады ақын –тұл.
Мақтанға салынба
Мансаптың тағы ұшін,
Нәпсіңе билетпе
Басыңның бағы үшін.
Өміріңді сарп қыл Өлгеніңше,
Жоба тап , жол көрсет,
Келешек қамы үшін.
Қайтадан қайырылып ,
Қауымға келмейсің,
Барыңды, нәріңді
Тірлікте бергейсің.
Ғибрат алар артыңа із қалдырсаң,
Шын бақыт-осыны ұқ,
Мәңгілік өлмейсің!