Ана ана -өмірдегі енің ең жанашыр,қамқор адам.Ананы алаканда аялау ол біздің парызымыз.Ананы қанша Қажылыққа апарсаңда оның алдында борышың өтелмейді.Ана-өмірдің гүлі.Ана -өмірдің ажары.Əрқашан айналасына шапағатын шашып,жылуын таратып жүреді.Адам өмірінде анасыз өмір жоқ.Себебі,ананың қадірін тірісінде бағалап,білмесең онда өлген кезінде оның жылау да бекер болмақ. Ана жайлы барлық ақын-жазушыларымыз жырлады.Тіпті қəзіргі эстрада жулдыздарының өзінде репертуажын да анаға байлынысты əндер жетерлік. Кейбір балалар менен сурап жатады:анаң туған күніңе не сыйлады деп,мен ойланбастан :менің анам мына жарық дүниені көруді нəсіп етті деймін. Өлген адам өледі,тірі адам тіршілігін жасайды демекші аналарымызды қастерлеп ,бағалап ,ылғи жақсы сөздер мен сыйлықтар мен қуантып жүрейік. Менің анама айтар алғысым шексіз Мен сізді жақсы көремін АНАШЫМ
Предлагаю 7-строчное стихотворение – 8-строчного не нашла.
Көктемде келер,
Құстар да жетер ән салып.
Көктер де шығар,
Көгілдір нұрға тамсанып.
Сулар да тасар,
Кетпесе екен деп тіле,
Мұхиттар көлге қарсы ағып.
(Автор не указан, напечатано ЗДЕСЬ)
Или возьмите отрывок из стихотворения Абая.
Жазғытұры
Жазғытұры қалмайды қыстың сызы,
Масатыдай құлпырар жердің жүзі.
Жан-жануар, адамзат анталаса,
Ата-анадай елжірер күннің көзі.
Жаздың көркі енеді жыл құсымен,
Жайраңдасып жас күлер құрбысымен.
Көрден жаңа тұрғандай кемпір мен шал,
Жалбаңдасар өзінің түрғысымен.