Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы мақал-мәтелдер жеткілікті: “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны — өлгені, қайғының бәрі соның басында”. Достыққа қарама-қарсы ұғым — қастық пен күншілдік. Мұндай сезімге ерік алдырғандар басқаның қуаныш-қызығын, ырыс-бағын көтере алмайды, дос дегеннің не екендігін білмейді. Дұрыс дос таңдай білу — өмірлік мақсаттардың бірі; Саясаттанудағы Достық ұғымы мемлекеттер арасындағы саяси, экономикалық, мәдени мүдде тұрғысынан ынтымақтастық орнату шараларын бейнелеу үшін қолданылып жүр.
Бақытты отбасы-кез келген адам үшін баға жетпес байлық. Бірақ әркімнің бақытты отбасы туралы түсінігі әртүрлі. Біреулер үшін бақытты отбасы-бұл бай отбасы; ата-анасы табысты жұмыста жұмыс істейді, жоғары жалақы алады; үлкен жеке үйі бар тұратын; әлемді көп шарлайды; сәнді, қымбат заттардың түр-түрі бар; түрлі тағамдар күн сайын. Бұның бәрі әрине, жақсы. Дегенмен, бақытты отбасы дегеніміз-бұл дені саулықтағы әке-анамыз, қуанышты іні, қарындастарымыз, тірі ата-әжелеріміз, қамқор аға, әпкелеріміз дегендердікі дұрыс. Үйге келгеніңде ауыр күннен соң, шаршап, аш, ал үйде сені отбасың күтуде, барлығы бірге және жүздерінде күлкі. Сонда сен түсінесің, бақыттың ақшада емес екенін.
