Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Перевод.
Средневековый Отрар
Древний Отрар был расположен на реке Арысь, что впадает в Сырдарью. Уже в то время Отрар был городом с развитым ремесленным делом, оживленным центром, который занимался скотоводством и посевом, а также городом с прочной крепостью, чтобы защититься от врагов.
Дорога из Отрара была связана с Китаем на востоке, Византией на западе и Центральной Азией на юге. Великий мыслитель и ученый Абу Наср аль-Фараби родился на Отрарской земле.
Во времена средневекового Отрара было много войн и нашествий. В то время монгольский поход и джунгарское нашествие выбили из колеи всю страну. В то время Отрар был центром жителей южного региона. Отовсюду люди переезжали в окресности Отрара. Так появились населенные пункты Алтынтобе, Жалпактау, Куйрыктобе, Пышакшытобе.
Когда Отрар с возникновения в VII веке и в IX веке согласно арабским данным он был столицей, известной во всем мире в под названием Фараб.
А) Жерден атқан оғы оның шыңына жетпейді.
Ә) Қапыда қарусыз қалған батыр жаумен айқаса кетеді.