Жайлау – қыстаудың алыс жатқан даладағы қоныс. Жайлауды шөбі шүйгін, суы мол, әрі, түнық, салқын ауалы жерден таңдайды. Онда жылдың үш маусымында ел болмайды. Қыста аппақ қар басып жатады.
Жазға қарай жайлаудың шөбі жақсы өседі. Ол кезде жер беті жасыл пүліс сияқты қүлпырады. Қыстан арықтап шыққан мал жайлауда тойып, семіреді. Адамдар да сергиді. Қысқа арнап сүт тағамдарын дайындайды. Ал көктеу қонысында мал төлдетеді. Көктеуге әдетте жылы, жауын-шашыны көп бола бермейтін, малдың төлі түрлі жұттарға аз ұшырайтын ойпаң қоныс таңдалады. Күзеуде қазақ малдың семірген тұсын көздеп базарға жақын жақтарға, өз тұрмысының ыңғайына қарай қоныс тауып отыра берген.
Сіз кемпірқосақтың қараған кезде, ол оның ғажайып, жұмбақ ауаны таң қалдырады. аспан бойымен безендіріліп, көпір ертегі сену қабылдау, фантастикалық шындыққа жанаспайтын болып көрінеді. әрқашан кенеттен орын сипаттағы осы ғажайыпқа, қарап, біз мылқау таң мұздатылған жатыр.
күн белгілі бір бұрышпен ол жарқырап кезде Радуга су тамшысы көруге болады.