Адамзат бүгінгі таңда әлеуметтік шиеленісті ерітетін қоғамдық індеттердің бұғауынан курык үзіп, құтыла алмай отыр, бірақ көңілге үміт ұялатар мүмкіндіктер
де жоқ емес. ХІХ-ХХ ғасырларда а ғылым мен техникалық прогресте
бұрын-соңды болмаған ғаламат жетістіктерге қол жеткізді. Нағыз ғылым дегеніміз
ғалам мен ондағы құбылыстардың астарына үңіліп, шынайы манін ұғыну және
оның арқасындағы Ұлы Құдіреттің мұратын сезіну. Табиғатты өзіне
бағындырарлықтай мүмкіндікте жаратылған а ғаламды танып-білуге,
білгендерін көкейінде түюге тиісті. Кеңілге түйіп, көкейге тоқығандары арқылы
табиғатты құрық атып бас білдірген тайыншадай дегеніне көндiрin, ынтал
жасаудың жолдарын қарастырады. Бұл табиғаттың адамға аманат етілуі, ал
адамның Жаратушының өмірлеріне мойынсұнып, құл екенін сезінуі дегенге саяды.
қазіргі жағдайга ой жүгіртсек, физика, химия, астрономия, медицина, т.б. ғылым
салалары уақыт озған сайын а ң игілігі үшін түрлі жетістіктерін алға
тартуда. Осыған қарап ғылым мен технология а ң игілігі үшін
екендігін пайымдаймыз. Бұдан үрейленудің де жөні жоқ. Басқа келер қатерді
ғылым-білімнен немесе ғылым-біліммен қаруланған дүниеден іздеу бос әурешілік,
нағыз қатер надандықта, санасыздықта жоне жауапкершіліктен жалтарган
табансыздықта.
Кейде ғылым-білімге сүйеніп, он ойланып, тоғыз толғанған іс-әрекеттеріміздің өзі
оңды нәтиже бермей жататындығы белгілі. Бұған түсіністікпен қараған жөн. Ал
бірақ білімсіздіктің жоспарсыздықтың әрдайым тұйыққа тірейтіндігін ұмытпау
қажет.
мәтіндегі негізгі және қосымша ақпараттарды ажыратыныз
негізгі ақпарат қосымша ақпарат
1
2
3 1
3
Заттай байлықтың құны өршіп тұрған бұл кезеңде руханият аяқ асты қалмауға тиіс. Адам тек тәнімен ғана адам болып тұрмағанын жақсы сезінуіміз – бүгінгі күннің өткір мәселесі. Біз рухымыз биік болғанда ғана Адам деген асыл есімге кір жуытпай қала аламыз. Діні мен Ділі берік ел – алынбас қамал. Ал оның болашағы жастардың қолында. Сондықтан басқа елдердің өркениеттік жетістігі деп бағаланған арзанқол мәдениет үлгісі ата салт-дәстүріміздің тұнығын лайлатпасын десек, жастарымызға, әсіресе қыздарымызға дұрыс тәрбие беру – бәріміздің ортақ парызымыз. Өйткені кім-кімде болашақ әке, аға, әпке немесе ана.
Қай ұлттың әйел затына бөлетін орнын қазақ қоғамында бөлінген орнымен салыстыруға келмейді. Қыз баланы кішкентайынан төрге шығарып отырған қазақ оның болашақтағы Ел анасы боларына кәміл сенген. Қазақ қыздары даланың ерке елігіндей бұлаңдап өскен