Ертеде Жалқаугүл мен Іскергүл деген екі қыз болыпты. Жалқаугүл (мулдем)шаруа істей алмайды екен. Іскергүл болса, шаруаны (оте) шапшаң істейді екен. Бір күні Іскергүл құдыққа суға барады. Су алып жатқанда шелек кұдықтың ішіне түсіп кетеді. Шелекті алуға құдыққа түссе, ішінде кәрі шал отыр екен. Шал қызға айтады: «Сен маған қызмет еткейін шелегіңді әкетесің». Іскергүл келісіп, тапсырманы үлкен (аса) ұкыттылықпен орындайды. Киімдерін жамайды, тамақ пісіреді. Нан пісіріп, қарияға (ен) тәтті тағам дайындап береді. Сөйтіп соңғы күн де жақындайды. Іскергүл қарияға бүгін үйіне кететіндігін айтады. Қария Іскергүлге ризашылығын білдіріп, шелегіне (нагыз) гауһар тас салып береді де, үйіне жібереді. Үйіне келгенде, алдынан жүгіріп Жалқаугүл шығады.
Объяснение:
P.S. переводила сама, не использую переводчики.