Домбыра — қазақ халқының ең кең тараған екі ішекті, көп пернелі музыкалық аспабы. Ол – қазақтар өмірінде маңызды орын алатын, өзіндік музыкалық сипаты бар аспап. Алғаш эпикалық дәстүр шеңберінде жыр, толғау, термелерді сүйемелдеуге қолданылған домбыра кейін аспаптық шығарма – күй жанрының қалыптасуына ықпал еткен. Қазіргі кезде домбыра жеке әнді сүйемелдеуге, күй тартуға, халықтық-фольклорлық музыкада, классикалық шығармаларды орындауға қолданылатын, мүмкіндігі кең музыкалық аспап болып табылады. Домбыра ежелде қазақтың тарихын баяндаған музыкалық аспаптардың бірі.
Домбра — казахский двухструнный щипковый музыкальный инструмент, родственник русских домры и балалайки. Встречается также в Узбекистане (думбыра, думбрак), Башкирии (думбыра). Звук у домбры тихий, мягкий. Извлекается щипком, ударом кисти или медиатора.
Игрой на домбре сопровождают свое пение народные сказители — акыны. Исполнение на домбре музыкальных композиций является любимой формой художественного творчества казахов. Под звуки домбры исполняют народные песни, домбра также используется как сольный и ансамблевый инструмент.
Домбра имеет корпус грушевидной формы и очень длинный гриф, разделённый ладами. Струн — две. Обычно настроены струны в кварту или квинту. Один из основателей казахской музыки на домбре является Курмангазы, чья композиция «Адай» до сих пор популярна в Казахстане и не только.
Объяснение:
Эссе про домбыру