ХХ ғасырдағы қазақ әдебиеті
ХХ ғасыр басындағы қазақ әдебиеті тарихы
– әдеби ағымдар өзара айқасқан,ақын-
жазушының әр түрлі бағыт ұстаған,атқарар
архиві,қарап оқыр кітабы,жарық көрген
ба зі мол,қысқасы бейнеті белуардан
келетін күрделі кезең.Осы тұстағы қазақ
әдебиеті өзіне дейінгі ұлттық
әдебиетіміздің бар асылын,үлгілі дәстүрін
ала отыра,дәуірге сай жаңа көркемдік
мүмкіндіктерді ашты.Әсіресе мұндағы Абай
өнегесінің құнарлы болғанын атап айтқан
абзал.Жаңа ғасыр табалдырығын
шығармашылық талаппен аттаған жас ақын
жазушылардың қай-қайсыда Абайды өзіне
пір тұтты.[1]
20 ғасырдың басындағы қазақ әдебиеті ұлы
Абайдың ағартушылық, демократиялық
дәстүрін жалғастыра отырып,
отаршылдыққа қарсы күрес пен
тәуелсіздікті аңсау идеясын ашық және
батыл көтерді. Ахмет
Байтұрсынов,Міржақып Дулатов қазақ
халқының тарихи-мәдени дамудан кенже
қалып,қараңғылықта отырған күйін
суреттеп, елді өнер-білімге
үгіттеді.Жаңалыққа енжар,ұйқыда жатқан
қазақтың бірі «Маса» боп құлағына
ызыңдап,бірі «Оян, қазақ» деп, бар
дауысымен жар салады.[2]
Ғасыр басында әдебиетке келген ақын-
жазушылардың барлығы да осы дүбірмен оянғандар
еді. Сұлтанмахмұт Торайғыров қазақ әдебиетінен
көркемдік-эстетикалық тұрғыдан байытып,жаңа
жырлардың туып, жетілуіне үлес қосты.
Әдебиеттегі сыншылдық бағытты дамытып
,ағартушылық идеяны көркем сөз арқылы
өрістетуге С.Дөнентаев,
М.Сералин, С.Көбеев, Б.Өтетілеуов, Т.Ізтілеуов,
Н.Орманбетұлы, Б.Күлеев т.б елеулі еңбек сіңірді.
[3]
Шәкәрім Құдайбердіұлы (1858-1931)
ХХ ғасырдың басында өмір сүрген әрі лирик,әрі философ,тарихшы, ғалы-зерттеуші,тере ң ойшыл а қын, қаза қты ң бес арысыны ң бірі Ш әк әрім Құдайберді ұлы
әрдайым халықтан қол үзбеді.Оның әшкерлейтіні де халы қ басында ғы кемшілік, ма қтан т ұтары да халы қты қ қазына. Әр кезе ңде жазыл ған «Бай мен қона қ»,
«Партия адамы», «Өкінішті өмір», «Қазақ», «Насихат», «Та ғы сорлы қазақ», «Қош,ж ұртым» т әрізді өлеңдерінде ұлтыны ң басында ғы х әлді шыншылды қпен
бейнелеп береді.Өзінің осы бағыттағы өлеңдерінде ақын сол кезе ңдегі қоғамды қ психологияны дәлме-д әл бере біледі. [5]
Ахмет Байтұрсынов (1873-1937)
Ақын,әдебиет зерттеушісі ғалым
,қазақ тіл білімінің
атасы,түркітанушы,публицист,педагог,
аудармашы,қоғам қайраткері Ахмет
Байтұрсыновтың ғалымдық,ақындық,
публицистік,қайраткерлік істері өз
заманында аса жоғары бағаланған.20
ғасырдың басындағы қазақ әдебиетін
бостандық пен тәуелсіздік идеясымен
байытқан. Қазақ әдебиеті тарихында
Абайдың орны қандай болса, қазақ
тілі мен мәдениеті тарихында Ахмет
Байтұрсыновтың орны сондай.Оның
өмірбаяны, тірлік-тынысы, ой-арманы
туған халқына деген қалтқысыз
қызметтен тұрады.[6]
Міржақып Дулатов (1885-1935)
Міржақып Дулатов қазақтың аса
көрнекті ағартушысы,қоғам
қайраткері,ақын,жазушы,жалын
көсемсөз шебері.Ақын әдебиет пен
мәдениетте жаңа демократиялық
бағыттың кеңінен, орын алып
дамуына зор үлес қосты. Бұл идея
«Оян, қазақ» атты өлеңдер
жинағында (1909жылы) қуатты ұран
болып естілді. Оның шығармалары
мен оқулықтары, қазақ даласына
кеңінен тарап,өлке халқының
оянуына,саяси-күреске араласуына
үлкен әсерін тигізді.[7]
Жүсіпбек Аймауытов (1889-1931)
ХХ ғасырдағы қазақтың көрнекті
жазушысы, қазақ әдебиетінің алтын
қорына керемет көркем әдеби шығармалар
қосқан,сан қырлы дарынның бірі –
Жүсіпбек Аймауытов.Өзін әдебиетте
шағын әңгіме жанрындағы шеберлігімен
таныта білген. «Елес», «Әнші»,
«Қартқожа», «Ақ білек», «Күнікейдің
жазығы» шығармаларынығ қай-қайсында
да азаттық идеясы көрініс табады.ХХ
ғасырдың бас кезіндегі әдебиеттің
көшбасшысына айналған жазушы
әдебиеттің барлық жанрында дерліктей
еңбек етті және өзі қалам тартқан
жанрдың қай-қайсын да болсын, көрнекті
туындылыр жазады.[8]
Сочинение рассуждение на тему Родина
Героические подвиги, любовь к своей стране, земле и патриотизм отчетливо видны всех, кто жил во время войны. Сегодня же, в мирное время, сложно показать свою любовь к Родине. Но я люблю свою Родину. А что я вкладываю в смысл этого слова?
Моя Родина – это страна, где я родилась, училась ходить и развивалась. Родина – это язык, на котором я разговариваю. Это Президент, который делает все, чтобы мне и другим людям, населению нашей страны, было лучше жить.
Моя Родина – это подвиги героев, которые погибли и выжили, когда во время страны защищали нашу страну. Они отдавали все самое ценное, что у них было, чтобы мы, их дети, потомки жили и ценили свою Родину, страну.
Моя Родина – это в самую первую очередь мои родные, семья. Нет никого дороже моих родителей, брата и сестры, я их очень люблю. Но для меня семья не ограничивается только близкими родственниками. Прародители – это тоже моя семья.
Родина – это все окружающее меня общество. Мои друзья и одноклассники, учителя, соседи. Как бы я жила одна, если бы не было всех тех людей, вещей, которые повсеместно меня окружают? Это и продавец в магазине напротив моего дома, и дворник, и бомж, который копается в урнах, животные и природа.
Что делаю я для своей Родины? Во-первых, моя задача вырасти достойным человеком, чтобы не только я гордилась своей страной, но и моя страна могла гордиться мной. А для этого нужно учиться. Только образованность, знания, могут привести меня к тому, чтобы родители и их поколение могли доверять мне ответственность, а в дальнейшем, возможно, и управление страной. Пусть косвенное, но судебная система, медицина, торговля – это все часть страны, а значит, оказывают влияние на развитие моей Родины.
Я уважительно отношусь к труду людей, а потому не мусорю и даже наоборот, выбрасываю мусор, который попадается на моем пути и в моих силах его убрать родителям весной высаживать цветы во дворе, деревья, чтобы мой двор и улица были красивыми, облагороженными и ухоженными.
Все, что меня окружает в моей жизни – все это моя Родина. И нужно бережно относиться к своей жизни, окружающей среде, людям, животным, природе. А это значит – нужно беречь свою Родину. Родина – это моя жизнь.
Родина – это когда, маленькая девочка в солдатской пилотке, стоит, отдавая честь проходящим на параде полкам. И не опускает руку до тех пор, пока не пройдёт последний солдат.
У каждого человека есть своя маленькая родина. Это место, где он родился и вырос. Это своя речка, где всё лето купаешься с друзьями. Тропинка, по которой бегаешь босиком меж полей в лес за ягодами и грибами. Отчий дом – это тоже маленькая родина. Это, то место, где тебя всегда ждут родители, и примут, не смотря ни на что.
У меня моя родина – это маленький городок в Латвии, на побережье Балтийского моря. Сейчас это суверенное государство. Но это моя маленькая родина. Там живёт моя бабушка, там похоронены мои предки. Я там родилась и росла. Когда-то это была часть огромной страны под названием «СССР».
Я не понимаю, как можно уезжать с Родины. Ведь родину и родителей не выбирают. Они достаются тебе в наследство от твоих предков. Как бы ни было тяжело в жизни, нельзя бросать ни родину, ни родителей. Многие, кто уехал за границу, хотели бы вернуться назад