Адамзаттың пайда болған кезеңінен бастап алуан түрлі оқиғалар болды. Ал адам қалай пайда болды? Бұл сұрақка қазіргі кезде де нақты жауап жоқ. Себебі, ойлар әр түрлі ағымдарға тармақталып кетеді. Біреулер маймылдан жаралды дейді, ал енді біреулер Құдай жаратты дейді. Бірақ, ең бастысы, адам бар. Ол жер бетінде басқа да тіршілік иелері сықылды өмір сүруде. Ал оның ғасырлар бойы тіршілік етіп, аман қалуына не себеп болды? Бұл сұраққа жауап бір - ғылым. Ғылым - адамзатты дамытушы фактор болып есептеледі. Ол адам пайда болғаннан-ақ болатын. Өйткені, адамды жануардан ерекше ететін зат - сана. Адам дүниені үйренуге талпыныс жасады. Соың нәтижесінде ғылым пайда болды. Ғылым қазіргі кезде де тоқтап қалған жоқ. Ғылым даму барысында, көптеген ғалымдар ғылыми еңбектер жазып, оны әрі қарай прогрессиялауда. Адамдардың баршасын әлемге әйгілі еткен де - осы ғылым. Ойшыл, данышпан адамдар өзінің ойын, пікірін жан-жақтағы заттарды зерттеу арқылы ғылымды дамытты. Ғылым өзінің "өмір сүруін" ешқашан тоқтатпақ.
Мен ата – анама көмектесемін.
Біздің отбасымызда апалы – сіңлілі үш қызбыз. Ең үлкен әпкеміз қаламыздағы беделді жоғарғы оқу орындарының бірінде білім алады, оқу озаты, бос уақытында кәсіби би үйірмесіне қатысады. Одан кейін – мен, гимназияның жетінші сыныбында оқимын, бос уақытымда домбыра үйірмесіне қатысамын; және үйіміздің кенжесі – сіңіліміз биыл екінші сыныпта оқиды. Үйде ата – анамыз жоқ кездері үлкен әпкеміз бізге бас – көз болып, сабағымыз бен тәртібімізді қадағалап отырады. Анамыз бізді кішкене кезімізден үй шаруасын жасауға, тамақ әзірлеуге үйретіп, қазіргі уақытта бізді алаңсыз өзімізді үйде қалдырып кете береді, себебі біз үй шаруасын барлығымыз бірлесіп жасаймыз: біріміз еден жусақ, екіншіміз шаң сүртіп, енді басқамыз қоқыс шығарамыз. Бұл ретте анамыз үнемі бізге «Істегенің маған жақсы, үйренгенің өзіңе жақсы» деп айтып отырады. Бұл қағида қашан да біздің есімізде.
Ата – анамыз жұмыстан келгенше, қайсымыз ерте келсек, тамақ әзірлей береміз. Демалыс күндері анамызбен бірге дүкенге барып, үйге керекті азық – түлік алғанды ұнатамыз. Осылайша, ата – анамызға көмектесу арқылы біз болашақта өздігімізше өмір сүріп, шешім қабылдауға үйренеміз деп ойлаймын. Қолымыздан келгенше ата – анамызға көмектесейік.