Название восходит к скифскому слову saka — ‘олень’[15] (ср. осет. sag 'олень'). И древними авторами, и современными исследователями саки, наряду с массагетами, считаются восточными ветвями скифских народов[16]. Первоначально саки, видимо, тождественны авестийским турам; в пехлевийских источниках под турами понимаются уже тюркские племена. В ахеменидских надписях «саками» называются все скифы[17]. Саки считаются потомками носителей древностей срубной и алакульского варианта андроновской культур[18]. Именно на основе андроновского антропологического типа формируется сакское население Средней Азии. Таким образом, антропологические данные подтверждают заключение о преемственности культуры ираноязычных саков и савроматов с андроновской, полученное ретроспективным методом[
Объяснение:
Ораздың қысқы соғымы - қоян ғана. Оның үйі қоянды көбінесе сорпа қылып емес, бәліш жасап жейді. Сол үйде үлкен қара таба болады. Ораздың әйелі бәлішті осы қара табаға толтыра жасайды. үлкендігіне кісінің құлашы әрең жетерліктей зор бәліштің ішіне қоянның етіне араластыра картоп та салынады. бір бәліш екі үйдің жанын лық тойғызады. ораз - әңгімешіл адам. оның айтуынша, әкесі қаша да аңшы екен. ес білгелі әкесінің қасына еріп, аңшылықты кәсіп еткен. оның аң аулауға қатысты әңгімелері көп. оның әңгімелері балалар үшін қызық. ораз аңнан қайтса, жұрт оның әңгіме-кеңесін тыңдауға жиналады. аңшылық туралы әңгімелерінің арты күнкөріске келіп соғады. ауылда кім көп, кедей көп. олардың бәрінің қолынан аңшылық келе бермейді… - жасағанның бергеніне шүкіршілік, - дейді ораз, маған байлық біткен жоқ. бірақ аңшылықтың арқасында ешкімге телмірген жоқпын.