С детства я слышал, узнал, узнал то место көкейімнен еркше из одного слова. Потому что это слово бабушка, мама, папаи дляне языками, что жүректерімен отыратындай чувствовался. Иногда бабушка мне слово, а для тех, мейірлене груди, накинули маңдайыма горячей лебін иіскейтін не возможно. Поэтому все, что мне құдіретіндей слов чувствовался. Он масаттанып бабушки слово, что каждый раз, түсетінмін наздана, еркелейтінмін. Это слово – «Айналайын!». Кеудесінен, что каждый раз эти слова и добрые бабушки, и внутренне повторяю, повзрослев, всегда с себя и «Айналайын!». я
Барыс жалғаулы тұйық етістіктен кейін “бол”, “тура кел” деген көмекші сөздердің келуі арқылы (“Бұдан бірдемелерді ойлап шығаруға болады”); “-Ғы, -гі”, “-қы, -кі” жұрнақты қалау рай арқылы (“Оның ештеңеге қарағысы келмейді”); Атау я барыс септік жалғаулы тұйық етістікке, “керек”, “қажет” сөздері тіркесу арқылы (“Енді бізге ауылдағы адамдардың көңіл күйін білу керек”); Тәуелдік жалғаулы тұйық етістікке “мүмкін”, “тиіс” сөздері тіркесу арқылы (“Біздің баруымыз керек”); Иұрақты сөз тіркестерінен (“Оның ішек-сілесі қатты”. “Мұртын балта кеспейді”) жасалады.
